Ακούω τον ήχο της βροχής και νοιώθω μια μικρή ευφορία...μέσα απ το δωμάτιο του πόνου αιμόφυρτος όπως είμαι ακούω τοςυ χτύπους της καρδιάς μου και αυτό τον ήχο...των χιλιάδων δακρύων του ουρανού να πέφτουν στη Γη και να την ποτίζουν...

Σ ευχαριστώ Θεέ μου για τον πόνο που μου προσφέρεις...σ ευχαριστώ που με τιμωρείς...θέλω να πληρώσω τα χρέη μου...έχω παρει το μαχαίρι και σκαλίζω της πληγές ακόμη πιο βαθιά...η θα τις ξεριζωσω και θα γινω πιο δυναατός ή θα...ούτως η άλλως θα λυτρωθώ...

Γίνε ψυχή μου φωνή και τραγούδα...βγες απ το σώμα μου και πέτα ψηλα στα συννεφα απο εκει που βγαινει η βροχη...δες τον εαυτο μου από μακριά...δες τον...δες τα λάθη και τα σωστα του...κι αν δεν αξιζει ω ψυχη μου μη ξαναγυρίσεις πια σ αυτο το σωμα....