(Καθυστέρησα αρκετά τη συνέχεια του παραμυθιού, όμως επανήλθα δριμύτερη! Για να διαβάσετε τα προηγούμενα τμήματα της ιστορίας, απλά «πατήστε» πάνω στην «ετικέτα»  Κόκκινη κλωστή δεμένη…)

…

…Μην κλαις, κόρη μου, της είπε η γριά’ έκαμνες ό, τι μπορούσες. Γραφτό του ήταν!

-Όχι, δεν έκαμνα ό, τι μπορούσα, είπε η βασιλοπούλα.

Και διηγήθηκε με κλάματα, πως είδε το παιδάκι ανεβαίνοντας και πέρασε χωρίς να σταματήσει.

Η γριά γύρευε να την παρηγορήσει.

-Μικρός είναι ο καημός σου, κόρη μου, της είπε’ να ήξερες τι πίκρες έχει η ζωή!

Και τα δάκρια άρχισαν να τρέχουν ποτάμι στα σουφρωμένα μάγουλα της γριάς.

Έτρεξε η βασιλοπούλα και την αγκάλιασε.

-Τι έχεις, μάνα, πες μου!

-Αχ, παιδάκι μου! Μια κόρη έχω κι εγώ, και όλες οι πίκρες απάνω της έπεσαν! Πέθανε ο καλός της και την άφησε χήρα μ’ ένα μωρό. Στη λύπη μας, μια παρηγοριά, μια χαρά είχαμε αυτό το χαριτωμένο παιδάκι. Μας το ζήλεψε όμως ο Χάρος κι έπεσε στο στρώμα κι αυτό. Ό, τι είχαμε το πουλήσαμε για το γιατρό και τα γιατρικά, και αφού δώσαμε και την τελευταία μας πεντάρα ο γιατρός δε θέλησε πια να ‘ρθει. Και τότε, σαν είδε η κόρη μου το παιδί της τόσο βαριά, τα έχασε η κακομοίρα και σαν τρελή πήρε το παιδί κι έφυγε από τα χθες, και από τότε όλο περιμένω και δεν έρχεται κι έξω βρέχει, είναι χειμώνας, και ξέρω πως πεινά και δεν έχει να φάγει.

Η βασιλοπούλα τινάχτηκε.

-Την είδα! Την είδα! είπε με μεγάλη ταραχή. Την απάντησα πεινασμένη και απελπισμένη στο δρόμο, και ούτε σταμάτησα να της μιλήσω. Μα θα πάγω να σου τη φέρω, μάνα! Μόνο να μη φθάσω κι εκεί πολύ αργά!

Τρεχάτη πετάχθηκε έξω, και γύρισε στο μεγάλο δρόμο, με την ελπίδα να ξαναβρεί τη φτωχιά γυναίκα, στο μέρος όπου την είχε απαντήσει την παραμονή.

Έβρεχε δυνατά, και ο άνεμος φυσούσε κρύος. Η βασιλοπούλα είχε κάμνει δρόμο πολύ και ήταν πεινασμένη’ μα δεν τα συλλογίσθηκε αυτά. Μια σκέψη, μια τρομάρα την κεντούσε’ έτρεχε μήπως φθάσει αργά και βρει το παιδί πεθαμένο σαν το άλλο.

Αναγνώριζε τα μέρη όπου είχε περάσει, και γύρευε από μακριά να δει τη γυναίκα, καθισμένη στην άκρη του δρόμου. Μα όταν έφθασε στο μέρος εκείνο κόπηκαν τα γόνατά της…

(συνεχίζεται…)