«Ο δρομάκος με την πιπεριά» είναι ένα βιβλίο που όχι μόνο έχω αγαπήσει, αλλά και έχω ζηλέψει.

Παρόλο που κατατάσσεται στα «μυθιστορήματα» καταγράφει αλήθειες, που σε κανένα βιβλίο ιστορίας δεν θα γραφτούν ποτέ. Λόγος απλός, καθαρός, ανθρώπινος.

Υποκλίνομαι στον συγγραφέα, τον Δημήτρη Ραβάνη-Ρέντη και, βέβαια, στις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, που δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ!

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

-Καλύτερα να πεθαίνει ο άνθρωπος φωνάζοντας, παρά σωπαίνοντας. Γι’ αυτό είναι κι άνθρωπος κι έχει και τη λαλιά. Δεν είναι ζώο. Τα ζώα δεν μιλάνε.

-Όταν έκανε κάτι και δεν ήξερε αν ήταν καλό ή κακό, πολέμαγε να φανταστεί πώς θα το ‘βλεπε και τι θα του ‘λεγε η μάνα του.

-Να, κοριτσάκι μου, για σένα το ‘φτιαξα.

Ήτανε ένα μικρό ξύλινο βιολί, με χορδές από αλογότριχες. Το ίδιο και το δοξάρι.

-Πάρτο, βιολί είναι. Να μάθεις να παίζεις. Αν όλοι ξέρανε βιολί, δε θα γινόντουσαν αυτά που γίνονται σήμερα. Θα ‘χε μαλακώσει η ψυχή μας.

-«ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ, ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ Ή ΤΑ ΟΠΛΑ».

…

«Παρά την τεράστια ποικιλία του γραπτού έργου του, παρά τις χρονικές αποστάσεις μεταξύ των έργων του, όλα έχουν ένα κοινό γνώρισμα. Φέρουν τη σφραγίδα της φιλοσοφίας του δημιουργού τους, έχουν στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη, τη λευτεριά και την πρόοδο. Όλα διέπονται από την ίδια ουμανιστική ευαισθησία και την ίδια συγκινησιακή ένταση. Ο Ραβάνης είναι μαχητής μιας ιδέας. Η τέχνη του φοράει άρματα. Είναι στρατευμένη στην υπόθεση του λαού του. Έχει νεύρο, αποπνέει δυναμισμό, βάθος, κινείται σε υψηλά επίπεδα.»

…

http://www.biblionet.gr/author/17025/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A1%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A1%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82