Σήμερα διάβασα κάτι από μία κοπέλα που μου θύμισε τόσο πολύ το πώς έγραφα παλιά, που άρχισαν πάλι μικρά κουτάκια να γυρίζουν στο μυαλό μου... Και ορίστε η "πηγή", από την Κωνσταντίνα Καρανάσιου:

Και θέλω να με καταλαβαίνεις και να σε καταλαβαίνω με μία ματιά. Και όταν νιώθεις πως δεν καταλαβαινόμαστε τότε θέλω περισσότερο να με καταλαβαίνεις. Και θέλω να είσαι εκεί για μένα, να στεναχωριέσαι για μένα, να χαίρεσαι για μένα... θέλω πολύ περισσότερο να χαίρεσαι για μένα. Και θέλω να με αγαπάς και να με προσέχεις και να σε αγαπάς και να σε προσέχεις και να μας αγαπάς και να μας προσέχεις το ίδιο. Και δεν θέλω να πετάς τα σ'αγαπώ σου δεξιά και αριστερά σαν πέντε ψοροδεκάρες. Θέλω να εννοείς αγάπη ό,τι και εγώ εννοώ αγάπη. Και θέλω να με φλερτάρεις, να με φλερτάρεις τόσο πολύ. Λείπει το φλερτ σήμερα τόσο απροκάλυπτα. Και θέλω να είσαι ειλικρινής μαζί μου. Να είσαι όσο πιο ειλικρινής μπορείς. Θέλω να είσαι ντόμπρος μαζί μου, να είσαι περισσότερο και από ντόμπρος. Και θέλω να αγαπάς τη ζωή περισσότερο από το facebook, να την αγαπάς όπως και εγώ. Και θέλω να σου αρέσουν αυτές οι ψαγμένες συναυλίες, θέλω να ακούς Παυλίδη και Μαραβέγια και Μπαλάφα. Θέλω να τρελαίνεσαι για ταξίδια και ας μην έχεις λεφτά. Θέλω να είσαι το ίδιο τρελός με μένα. Και θέλω μαζί σου να μοιάζει σωστό απ' την αρχή, να φωνάζουν τα σημάδια ότι είμαι για εσένα και είσαι για εμένα.   Και θέλω όταν περνάει μία μέρα και δεν έχουμε μιλήσει να με σκέφτεσαι...να με σκέφτεσαι θέλω πολύ. Και θέλω να ξέρεις ότι θα σε σκέφτομαι και εγώ. Και θέλω να σου αρέσουν τα γούστα μου και να μου αρέσουν τα δικά σου. Και θέλω τόσο πολύ να σου αρέσουν τα παλιά μου φιλαράκια και άλλο τόσο να τους αρέσεις. Και θέλω και οι φίλοι σου να με πάνε και να τους πάω. Και θέλω να γουστάρεις να βγεις κανά δυο βράδια με τις πιτζάμες σου χειμώνα και να 'ρθεις να χορέψουμε τανγκό. Και θέλω να με εντυπωσιάζεις και να σε εντυπωσιάζω. Και θέλω να σε θαυμάζω συνεχώς και να με θαυμάζεις άλλο τόσο. Θέλω όταν θα σε πάρω τηλέφωνο και σου πω «με πήρανε στη δουλειά», να ζητωκραυγάσεις περισσότερο από μένα, θέλω να χτυπήσουν τα ντεσιμπέλ κόκκινο. Δεν θέλω τα αδιάφορα τα συναισθήματα, δεν τα θέλω. Δεν χωράει άλλη αδιαφορία η δική μου η ζωή. Δεν χωράει αδιαφορία κανενός η ζωή. Αρκετά.   Θέλω να ακούω το όνομά σου και να δημιουργείται πανδαιμόνιο. Θέλω να ακούς το δικό μου και η καρδιά σου να χάνει έναν χτύπο. Θέλω να με βλέπεις παντού, να με ζητάς παντού. Δεν έχω την απαίτηση να το κάνεις...όμως θα 'θελα πολύ. Θέλω να αισθανόμαστε το ίδιο δυνατά, το ίδιο ζωντανά, θέλω να με νιώθεις και να σε νιώθω κάθε στιγμή. Αλλιώς δεν έχει νόημα. Δεν είναι ωραίος του ενός ο βασανισμός. Θέλω να ξέρω αν είσαι διατεθειμένος να τα δώσεις όλα. Θέλω πολύ περισσότερο να ξέρω αν όταν εγώ σου τα δώσω όλα θα τα αξίζεις. Θέλω να σε εμπιστεύομαι με τα μάτια κλειστά και θέλω να ξέρεις ότι μέχρι να το πετύχεις αυτό θα πασχίσεις. Η Αχίλλειος πτέρνα δεν δίνεται έτσι εύκολα. Θέλω να μην στέκεσαι στην επιφάνεια των πραγμάτων. Θέλω ό,τι πιστεύεις για την επιφάνεια να τα διασταυρώνεις με το από μέσα. Δεν θέλω να στέκεσαι στην εξωτερική ομορφιά, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο άσχημοι είναι οι περισσότεροι όμορφοι. Δεν θέλω να 'σαι ρηχός. Εγώ δεν είμαι ρηχή.   Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τίποτα λιγότερο. Δεν θα 'πρεπε να συμβιβαζόμαστε με τα λιγότερα. Ακούς εσύ ψηλέ μελαχρινέ που κοιτάς τόσο λάγνα από την μπάρα; Αν δεν μπορείς να είσαι όλα αυτά, τότε μην έρθεις. Φτάνει πια με το λίγο του κόσμου!