Η ζωή του ένας λαβύρινθος - το τέρας περιμένει,
για τη ζωή του Ανδρόγεω εκδίκηση να πάρει.
Εφτά κι εφτά ο φόρος του τη θάλασσα σαλπάρει,
μαύρο πανί ετύλιξε πάνω στο κατάρτι.

Μα όμως δεν φοβήθηκε να μπει μεσ'την αρένα,
ξετύλιξε τις θύμησες τον δρόμο να ξανάβρει.

Στο τέλος κι αν το πέτυχε χρυσό να βάλει στέμμα,
κενός ο θρόνος έμεινε κενή και η ζωή του.
Βλέπεις δεν θυμήθηκε λευκό να τον εβάψει.

Και χάθηκε...