14  Η  Συνέχεια από το προηγούμενο.

Σε  ανύποπτο χρόνο  πάνω  που ολοκλήρωνα   το γραπτό   ο υπολογιστής …χτύπησε  δίσκο  και,  στραβομάρα  να μην έχω  μαζί  μου  άλλον,  για  να τον  αντικαταστήσω…

Έπρεπε λοιπόν, να κατέβω, στην εταιρία  μετά, αν θυμάσαι  κατά  τη πρωινή μας συζήτηση είχα αναφέρει ότι χθες,  δεν κοιμήθηκα  καλά,

σε κάποια φάση λοιπόν  που, για λίγο έγειρα τα βλέφαρά μου αποκοιμήθηκα  βαθιά…  

Όσο για το κλειστό  μου τηλέφωνο που παραπονέθηκες υπάρχει και, γι’  αυτό  λογική εξήγηση…

Πάνω, στη νύστα  μου, σαν προσπάθησα να επαναφορτίσω  τη άδεια του μπαταρία  προφανώς  ασυναίσθητα  το  έκλεισα  και,  ειλικρινά  λυπάμαι  διότι, την γκάφα  μου διαπίστωσα  προ  ολίγου,  σαν είδα σωρεία  τις κλήσεις σου  γι’ αυτό, σε κάλεσα και, κατεπειγόντως.

Αλέξ,  πέφτω  από τα σύννεφα.  Δεν  ξέρω  πλέον τι  πρέπει  να σκεφθώ…

Προσπαθώ  να πιστέψω τις  δικαιολογίες  σου  αλλά…

Δεν επιδιώκω,  «την διέκοψε»  να δικαιολογηθώ  εξηγώ  απλώς  την άτυχη ροή  των γεγονότων και,  απορώ  γιατί, αρνείσαι  να, με  πιστέψεις .

Γιατί,  θεωρώ  πως, οι σαθρές  σου αιτιολογίες  υποεκτιμούν,  την  αγανάκτηση  μου  να  εκφέρω  ως  παράδειγμα  το  …παιχνιδάκι  σου,  τους  υπολογιστές?…

«Τους  οποίους  κάνεις,  φύλλο και φτερό  και , περιμένεις  να  χάψω    το  παραμυθάκι  σου,  για  την υποτιθέμενη  σοβαρή  βλάβη?

«Νάντια  μου,  θα μπορούσα  εν μέρει  να σου αποδώσω  δίκιο  παρά του ότι, στη προσπάθεια  σου  να υποβιβάσεις  την ουσία  του θέματος  μπερδεύεις,   επιστημονικές  γνώσεις , με  μαγεία. 

Μπα’  και, σαν  τι μου προτείνεις  δηλαδή,  να επικροτήσω   ως  αληθή  την  αλχημεία  των  υπεκφυγών  σου?

Νάντια,  προς  θεού!  Αναφέρομαι , στο  αυταπόδεικτο  γεγονός,  μιας  τεχνικής  βλάβης  την οποία, καμιά θεωρεία η τεχνική, δεν θεραπεύει,  δίχως,  απαραίτητα  εξαρτήματα  κι’ εσύ, ειρωνεύεσαι?

Πολύ αβασάνιστα κύριε, δεν  βαπτίζεις  τις αμφιβολίες μου ως  ειρωνεία?

Αλλιώς,  θα έπρεπε, να, σε  θεωρήσω  άσχετη κάτι  που, δεν είσαι …  Διότι, γνωρίζεις  πολύ καλά την  λειτουργία, ενός  υπολογιστή  κι’ αν νομίζεις  ότι,  δεν ασχολήθηκα  εξαντλητικά  έφτασες , σε λάθος συμπέρασμα…

Το  σκέφτηκα όχι μία  αλλά, δυο και, τρείς φορές  προτού καταλήξω να συνδυάσω  την επιστροφή  μου στην πόλη, με την επικείμενη άφιξη σας…

Κατεβαίνοντας,  στο αεροδρόμιο να σας παραλάβω, θα  πάρω και, τον σκληρό  δίσκο  επ’ αυτού, τι έχεις  να μου προσάψει ?  

«Από τη πλευρά της ακολούθησε, ένα βραχύ  διάστημα, σιωπηρού  προβληματισμού  προτού  του απαντήσει». 

«Γοητευτικέ  λογοπλάνε!   Ομολογώ  ότι,  μου ακούγεται  λογικό  ελπίζω  μόνο και, εύχομαι  μήπως  η δικαιολογίες  σου μεταβληθούν,  σε  ιογενή  συνήθεια.

Όχι παιδί μου, δεν πρόκειται να ξαναγίνει,  στο υπόσχομαι.

Ναι  αλλά, με το όνειρο  τι κάνουμε τώρα?

Ε’ κοίτα, εφ’ όσον επιμένεις  το μόνο που απομένει ,  είναι να το στείλουμε  όταν, με το καλό επιστρέψεις,  διαφωνείς?  

Αφού  ήταν γραφτό  ο δίσκος  να μην  αναπαράγεται  κάνοντας  την  επιπλοκή  του  υπολογιστή  να  απορρίπτει  το γραπτό,  τι  άλλο  μας  μένει   από το να  συμφωνήσουμε διαφωνώντας,  ακούστηκε  χαριτολογώντας …  δηκτικά ενώ, συνέχισε...

Η  ψυχολογική  σου διάθεση  Τουλάχιστον, διορθώθηκε , ηρέμησες?

Κοριτσάκι μου!  Είμαι, μια χαρά και, δεν ξέρεις, με πόση  ευχαρίστηση, σ’ ακούω να μου μιλάς.

Ναι τώρα, κάτι μας είπες.  Είδα το ενδιαφέρον σου.

Νάντια  μωρό  μου! Δεν είναι κρίμα, με στείρα  αντιπαράθεση  ο ένας να πληγώνει τον  άλλον?

Συγνώμη αγάπη μου!  Ούτε  εγώ επιδιώκω να, σε στενοχωρώ,  για έλα όμως ,στη θέση  μου…

Τέλος  πάντων  ας’ τα  διαγράψουμε  όλα.  Τι σκέφτεσαι  να  κάνεις  απόψε?

«Ο Αλέξ,  καθώς  ένοιωσε την επιθυμία να της πει  αμέσως  την αλήθεια  πολύ δύσκολα,  συγκράτησε  τα  συναισθήματα  του».

Λέω να κάνω ,έναν περίπατο  μέχρι τη πλατεία.  Αν τρακάρω κάποιο συντοπίτη  να πιω,  ένα ποτό  ενώ αργότερα,  θα απολαύσω  καμιά καλή ταινία τα μικρά, γλυκά συνηθισμένα εσύ  αγαπούλα μου τι, θα κάνεις?

Έκπληξη!  Βαρκάδα,  στον χιλιοτραγουδισμένο  Σηκουάνα.

Παγωμένο τσάι  στο περίφημο καφέ του πύργου του Άιφελ και, στη συνέχεια  βόλτα, στο λόφο  της Μονμάρτης … 

Χθες,  επισκεφθήκαμε  τμήματα  αρχαίας  Ελληνικής  τέχνης,  στο μουσείο του Λούβρου…

Η  Αφροδίτη της  Μήλου με την νίκη της Σαμοθράκης  αξεπέραστες,  καταπληκτική  βέβαια  και, η  Τζοκόντα. 

Αύριο,  θα  περπατήσουμε  στους εξαίσιους  κήπους της Mpakatel  στο δάσος της Βουλώνης  αργότερα  η Έλσα, υποσχέθηκε να μας πάει, για θαλασσινά, στο φημισμένο  Premier  restaurant.

Δεν,  θα παραλείψουμε  πριν την αναχώρηση  μας να δούμε  από κοντά  την Notre Dame (Παναγία των Παρισίων)  και, φυσικά να κάνουμε τα ψώνια μας,  «από τη  Μεγάλη κυρία της μόδας»  τη  φημισμένη  Avenue  Montaigne.

Τυχερή , σε ζηλεύω!  Εσύ, στη πόλη του φωτός ενώ, εγώ …άστο καλύτερα  πάντως , εύχομαι να περνάτε  καλά  αν θέλεις  μόνο που και, πού, θυμήσου με.

«Κακομαθημένο παιδί!  Γνωρίζεις πως, σ’ αγαπώ  και, σε θέλω  για αυτό, σε συγχωρώ άλλωστε,  «του ανταπέδωσε κουράγιο μιλώντας παιχνιδιάρικα »  να  μην ξεχνάς  υπερτυχερέ  πως  εσύ,  κατοικείς, στην ασύγκριτη , χιλιοτραγουδισμένη  χώρα του φωτός…

Χίλια  φιλιά και, καλή  σου νύχτα».

«Καληνύχτα  μωρό μου  όνειρα ήρεμα, ευτυχισμένα».

Έκλεισε  το τηλέφωνο  αφήνοντας , ένα  επιφώνημα  ανακούφισης… Ουφ!

« Οι ρηχές  του δικαιολογίες  έπιασαν  τόπο. Κατά  βάθος, ένιωθε τύψεις  πρώτη φορά  της έλεγε,  «έστω  και,  αθώα» τόσο χοντροκομμένα  ψέματα.

Η Νάντια, είχε μυαλό ανοιχτό και, σκοπός του, δεν ήταν να την κοροϊδέψει  αντίθετα,  ένοιωθε  την ανάγκη  να  την προστατέψει.  Ήξερε την φοβερή αδυναμία που του είχε, αν όμως μάθαινε την αλήθεια  σίγουρα, θα  αρρώσταινε και, με  το πρώτο  αεροπλάνο,
θα  επέστρεφε  αυθημερόν».

«Ικανοποιημένος  απέρριψε  τις  ενοχλητικές  σκέψεις  κάλεσε, για  παρέα τον Δία  και περπάτησαν  μέχρι την πλατεία».

Πεινούσε, με όλο αυτό το σκηνικό  το στομάχι  του,  άρχισε να διαμαρτύρεται  έντονα.

Σε λίγο  οι  πικάντικοι  μεζέδες.  Το αγνό  ντόπιο κρασί  με την καλή παρέα   σκέπασαν, με  λήθη,  κάθε  προγενέστερη ,άσχημη στιγμή.

Τα  ρεμπέτικα  ακουγόταν, σε όλο το χωριό.

«Ο  Δίας κι’ εκείνος, δεν έμεινε, με το παράπονο  κριτσάνισε  τα  πεντανόστιμα  ραχοκόκαλα  έτσι,  στο  τέλος,  μια  φορτισμένη  ημέρα  έκλεισε,  με  αυξημένη  μεν την  χοληστερίνη  αλλά,  αισιόδοξη».

«Ακολούθησε   ύπνος,  αδιατάρακτος  από  καινούριες  περιπέτειες,  μυστήρια και,  τέρατα».

«Το  χάραμα,  ξύπνησε  απόλυτα  διαυγής  αρχίζοντας  τη μέρα  του, με ελαφριά γυμναστική  που την ακολούθησε,  ένα χορταστικό πρωινό».

Στην  πρώτη τους τηλεφωνική  επικοινωνία   ανέπτυξαν  τα  περί  ανέμων και  υδάτων, με τη Νάντια  και,  σαν  ξελασκάρισε  τράβηξε,  με το Δία, για την καθιερωμένη  τους  βόλτα.

Στη επιστροφή  καταπιάστηκε,  με τις  συνηθισμένες,  καθημερινές  υποχρεώσεις  που όφειλε,  στον  εαυτό  του και,  στον  τετράποδο  φίλο του  κι’ αφού  μάζεψε,  φρέσκα  ζαρζαβατικά  τελείωσε,  με το  πότισμα  του  μπαξέ  και, των λουλουδιών.

Επιφανειακά  τα πάντα,  έδειχναν να κυλούν χαλαρά όμως κατά βάθος,  μια νευρική  υπερένταση  τον  κρατούσε,  στην …τσίτα.

Όσο  πλησίαζε  η  μεσημεριανή  ραστώνη  η  πρωινή  του ευδιαθεσία  παραχωρούσε  την  θέση  της  σ’,  ένα  συναίσθημα  κακοκεφιάς  που σιγά, σιγά  τον κυρίευε.

Σαν μέσα  από  λήθαργο  διαπίστωνε  ότι,  υπήρχαν  στιγμές  που  έθετε  στον εαυτό  του, ανερμάτιστες  προβλέψεις .

 Δεν μπορεί , έλεγε και, ξανάλεγε  θορυβημένος  τα σημάδια,  είναι  …ολοφάνερα,  επέρχονται   γεγονότα!

Συνεχίζεται…