Η γιορτή τελείωσε, τα φώτα έσβησαν, η σκηνή άδεια. Αύριο πάλι...

Πόσα αύριο περάσανε και γίναν ανάμνηση. Κι αυτός εκεί.

Έξω κάνει κρύο. Φόρεσε το παλτό και βγήκε.

Δεν ήθελε κανέναν. Μόνο τον εαυτό του.

Περπατούσε αμίλητος, κοιτώντας το τοπίο. Στο μυαλό του τριγύριζαν οι αναμνήσεις.

Μια άδεια καρέκλα μπροστά σ’ένα τραπέζι, η ζεστασιά, η θαλπωρή.

Έξω κάνει κρύο.