Φεγγάρι χλωμό με πρόσωπο γριάς μάγισσας που κοιτά από την κλειδαρότρυπα του σκοτεινού ουρανού...γύρω απ αυτήν ένας φωτεινός δίσκος με ένα δίχρωμο δαχτυλίδι στο χρώμα του άιματος και της μελανιάς,να την περιβάλλει...πληγή που κλείνει και ανοίγει ένα φωτεινό τούνελ στο κέντρο της φαντάζει η πανσέληνος αυτης της νυχτας...

Άλλη μια νύχτα που αναρρωτιέμαι που να σαι...το φεγγάρι για μας κερί που σιγοκαίει σ ένα τεράστιο αχανές τραπέζι με καλεσμένους όλο τον κόσμο...

Το δείπνο αυτό μοναχικό.Μόνο ένα αδειανό πιάτο στέκεται  μπροστά μου...στον πάτο του, καθρεφτίζεσαι εσύ...
Μου χαμογελάς και φωτίζεις σαν πανσέληνος το σκοτεινό σαν νυχτερινό χειμερινό ουρανό τραπέζι της μοναξιάς μου...