(Αναδημοσίευση ανάρτησης στις 23/1 από το Facebook μου. Με τις ευχές μου για καλή ψήφο)

Σήμερα κλείνω 15 μέρες στη Βόρεια Γερμανία. Χτες έφτασε η φορτωτική από τη Θεσσαλονίκη, το δωμάτιο γέμισε και σταμάτησε να κάνει echo. Συμμάζεψα τα μισά κιβώτια, έφαγα χτες για βραδινό μια ζεστή τραχανόσουπα με φέτα και ελιές, ήπια τσάι του βουνού με μέλι Χαλκιδικής, ενώ το απόγευμα απόλαυσα ελληνικό διπλό μαζί με γλυκό κουταλιού της μαμάς, παρέα με τους συγκάτοικους και 2 νέους φίλους εδώ που βοήθησαν με το ξεφόρτωμα.

Η κουζίνα εδώ στη Γερμανία γέμισε μυρωδιές του σπιτιού, ανοίγω το βάζο με τη ρίγανη από το χωριό και αρωματίζει το μισό σπίτι, και σήμερα νομίζω άρχισα να συνειδητοποιώ ότι μετακόμισα.

Το δωμάτιο έτυχε να έχει μερικά καρφιά στον τοίχο από κάδρα και αφίσες από τον προηγούμενο ένοικο, και στα 2 κρέμασα μια ελληνική σημαία που αγόρασα πριν φύγω.

Κι όσο κοιτάζω αυτή τη ριμάδα τη γαλανόλευκη, αναρωτιέμαι πόσο με πλήγωσε αυτή η χώρα.

Ως κάτοικος εξωτερικού πλέον, δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να έρθω να ψηφίσω, να δώσω μερικές εκατοντάδες ευρώ για ένα εισιτήριο τελευταίας στιγμής και λυπάμαι πραγματικά για αυτό, μιας και θα είναι οι πρώτες εκλογές που αναγκαστικά θα απέχω.

Αν η Ελλάδα δεν με είχε πληγώσει, δεν με είχε απογοητεύσει, εγώ σήμερα το βράδυ μπορεί να απολάμβανα ποτάκι με την παρέα μου στο Le Monde. Και θα συζητούσαμε για τις εκλογές και για άλλα και για τις ελπίδες μας να αλλάξουν οι συνθήκες.

Αντί αυτού, χτες προσπαθούσα να πείσω το συγκάτοικο ότι αυτό που μυρίζει είναι πραγματική, αληθινή ρίγανη, κι ας έχει τόσο έντονο άρωμα. Και το βράδυ θα συνδεθώ με τη μαμά στο skype για να τα πούμε, ίσως να μιλήσω και με την ξαδέρφη μου και τα γλυκά μου ανίψια. Κανονικά, Παρασκευή 6 ώρα Ελλάδος θα έκανα την εκπομπή μου στο Radio MusicHeaven.

Την Κυριακή λοιπόν που έχουμε εκλογές, σκεφτείτε πάρα πολύ τι θα ψηφίσετε και σε ποιους θα δώσετε τη σκυτάλη για τα επόμενα χρόνια.
Ελπίζω να κατανοείτε ότι οι πολιτικές των τελευταίων ετών και η έλλειψη επαρκών ευκαιριών για άτομα σαν εμένα οδήγησαν πολλούς της γενιάς μου στο εξωτερικό, όπου προσφέρουμε γνώσεις, εμπειρία, ταλέντο προς όφελος μιας ξένης χώρας, η οποία δεν ξόδεψε πόρους για την μόρφωσή μας.

Σκεφτείτε καλά πως ένα μεγάλο μέρος από τις επενδύσεις των Ελλήνων, τα λεφτά που ξόδεψαν οι γονείς μας σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα, τα χρόνια που περάσαμε σε σχολές και όπου αλλού για να χτίσουμε πλούσιο βιογραφικό, όλα αυτά τα εκμεταλλεύονται ΑΛΛΕΣ χώρες, και όχι η Ελλάδα.

Βέβαια, η Ελλάδα δεν ήταν η χώρα με τις τεράστιες ευκαιρίες και προ της κρίσης, αλλά πλέον το ο καρκίνος αυτός έχει εξαπλωθεί παντού.

Και αυτός ο καρκίνος μας τρώει.

Και για αυτό το άνευ προηγουμένου brain drain/ generation G (δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο) ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ευθύνη έχουν οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές που εφάρμοσαν τα τελευταία χρόνια. Γιατί πολλοί είμαστε αυτοί που θέλουμε να δουλέψουμε αλλά οι συνθήκες της ελληνικής οικονομίας δεν μας επιτρέπουν.

Δεν μου αρέσει να λέω βαριές κουβέντες, ο καθένας έχει τη σεβαστή πολιτική του άποψη και καλά κάνει, γιατί οι δημοκρατίες λειτουργούν έτσι.

Το μόνο που σας ζητάω είναι να σκεφτείτε, τι με οδήγησε εμένα στο εξωτερικό, τι με κρατάει μακρυά από την Ελλάδα, τι μείωσε κατακόρυφα το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων, μα πάνω από όλα αν νομίζετε ότι με τις υπάρχουσες πολιτικές θα υπάρξει περίπτωση να σταματήσει αυτή η ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση που έχει φέρει ένα λαό σε κατάσταση απελπισίας, μιζέριας και χωρίς προοπτική για ανάσες και βελτίωση.

Η απερχόμενη κυβέρνηση είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ. Δεν αξίζει συνέχεια σε αυτήν την καταστροφική πολιτική, που δεν φρόντισε για πραγματικές μεταρρυθμίσεις, για την ουσιαστική ανάπτυξη μιας χώρας με ταλέντο και δυνατότητες. Μια ακροδεξιά ατζέντα προσαρμοσμένη στα συμφέροντα μερικών διαπλεκόμενων ολιγαρχών, με αδικαιολόγητη ανοχή προς τους Ναζί και με μοναδικό της πρόβλημα την ΕΡΤ και τον Χριστόδουλο Ξηρό.

Να σκεφτείτε λοιπόν σοβαρά όσοι μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε τις λέξεις μου, αν θέλετε να σταματήστε να αποχαιρετάτε κόσμο στα αεροδρόμια και να μετράτε τις μέρες μέχρι τις διακοπές του Πάσχα και το καλοκαίρι.

Να δείτε πώς θα σταματήστε το φόβο σας, πώς θα παλέψετε για τις ελπίδες σας, ότι μπορεί να είστε εσείς, οι φίλοι σας, τα παιδιά σας οι επόμενοι που θα μπείτε με μια τεράστια βαλίτσα στο αεροπλάνο και εισιτήριο χωρίς επιστροφή.

Η αλλαγή είναι στα χέρια των ψηφοφόρων και όχι σε αυτούς που κυβερνούν με ΔΙΚΗ ΜΑΣ εντολή. Κανείς τους δεν δικαιούται να είναι σίγουρος για τίποτα.

Έχετε το μαχαίρι, έχετε και το πεπόνι. Ευκαιρία για διαφορετική μοιρασιά.