Σιγά σιγά νοιώθω την έννοια αυτής της λέξης.Η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου.Η ισορροπία στη ζωή μου.Ο χώρος της δουλειάς μου οικείος,κοντά στο λύκειο από το οποίο αποφοίτησα.Οι συνάδελφοι φιλικοί,αλλά κυρίως εγώ σωστά τοποθετημένος απέναντί τους.Που και που με πιάνει το άγχος της προσαρμογής,αλλά κι αυτό ακόμη το διαχειρίζομαι γενναία.Νοιώθω παντοδύναμος.

Στη ζωή έξω απ το νοσοκομείο όλα ήσυχα,ήρεμα εκεί που θα πρεπε να βρίσκονται.Νοιώθω πως είμαι ο κύριος του εαυτού μου.Οι βόλτες μου,η μουσική μου,η κιθάρα μου έρχονται να γεμίσουν ευχάριστα το χρόνο εκτός δουλειάς.Που και που μελετάω,αλλά το κάνω χωρίς άγχος και νοιώθω  δημιουργικός.

Οι απογοητευσεις κι αυτες στο προγραμμα ειναι.Αλλα η ζωη με εχει διδάξει πως μετά από τη βροχή έρχεται λιακάδα.Είμαι γενναίος και καλός καπετάνιος της ζωής κι έτσι χαμογελώ γεμάτος αυτοπεποίθηση...ήδη βλέπω κάτι όμορφο να γεννιέται...;-)

Το λοιπόν...νοιώθω πλήρης!...Καιρό είχα να αισθανθώ έτσι!!...Ευτυχία και γαλήνη...

πόσο πολύτιμα αγαθά...