...................................................................................................................

...................................................................................................................

Στη λίμνη των μεγάλων στεναγμών 

εσύ χάζευες μονάχα το καθρέφτισμα...

δεν άκουγες τον ήχο της ανάσας. 

Ένα ανείπωτο "Αχ" πνιγόταν κάτω από φύκια ανύπαρκτα, 

μέσα σε δόντια παράξενων ψαριών που κολυμπούσαν ανάποδα

σχεδόν νεκρά...σχεδόν...

Και στο βάθος...στο πέρα βάθος...ένα πελώριο τίποτα...

ίσως ακόμη λίγο περισσότερο από τίποτα, 

έψαχνε επιμελώς τα πάντα...

Κουβαλούσε στους ώμους του μια ροκ μπάντα!!

Η ανάσα θα σου 'λεγε...αν δεν σ' ακολουθούσε εκείνη η κατάρα!!

"Μια εικόνα να σου κλείνει τ' αυτιά και τα μάτια..."

Μια μπαλάντα δεν γράφτηκε.

Τα ακόρντα ξεχάστηκαν στου "εκ παραδρομής" την ταμπέλα

κι' ένας άδοξος ποιητής προτίμησε το αλάτι της θάλασσας...

Και κάπου αλλού, όχι πολύ μακριά, 

ένα σπίτι έσβηνε μαζί με μια λάμπα, 

ένα σώμα μοιράζονταν σε δυο διπλά κρεβάτια.

Κι' ίσως για μια στιγμή...για μια στιγμή μονάχα...

όλα αυτά ν' αποτέλεσαν μία σύντομη, σαχλή, θλιβερή ιστορία...

...................................................................................................................

...................................................................................................................