Όταν με πιάνει το παράπονο δακρύζω
παραμιλώ σαν τον τρελό συνέχεια βρίζω
Μ’ αποτελείωσες τη λογική μου χάνω
ζω με την τρέλα μου κι ακόμη παραπάνω

Μ’ αποτελείωσες τι άλλο πια να κάνω
παραμιλάω και τον έλεγχο μου χάνω
Τρελό με λένε όλοι οι φίλοι και γελάνε
μα αν ψιθυρίσω από αγάπη σταματάνε

Είμαι επικίνδυνος στα όρια έχω φτάσει
η απουσία σου θολώνει το μυαλό
Όλα μου φταίνε και η λογική μου μπάζει
απ’ της καρδιάς μου τον τρελό εγωισμό