Σε ντύνει πάλι ο χρόνος με τα χρώματα του, χρώματα παράξενα. Βαρύς αντίπαλος ο χρόνος... Πέρασε σαν μια στιγμή και τώρα μοιάζει αιωνιότητα.

Το σπίτι, κρατά ακόμα την παιδική σου ηλικία. Έφτασες στο κατώφλι μιας δεκαετίας.

Τα μαλλιά σου αναδίδουν μια γλυκιά μυρωδιά. Μια μυρωδιά απο αναμνήσεις.

Κι όλο με κοιτάς μ’αυτά τα υπέροχα μάτια...