Φοβάμαι...τα πάντα...

είμαι ένα φοβισμένο παιδί...

καταπίνω τη γλώσσα μου...δειλιάζω...μα δεν παραιτούμαι!!

Επιστρατευω τις δυνάμεις μου...πιστευω σ αυτες...

αγαπω αυτο το παιδι...δεν πεφτω κι εγω πανω του να το κατασπαραξω που φοβαται...

Ο δρόμος μακρύς και με δυσκολίες.

Δεν θα επιλέξω την ασφάλεια και τη σιγουριά,όχι...

Θα γίνω τολμηρός ταξιδευτής της ζωής...

Το φοβισμένο παιδί με τον θαραλλέο άντρα...και οι δυό μαζί...

Το πρώτο σαν πάψει να φοβάται γίνεται πολύ καλή συντροφιά και υπενθυμίζει στον αντρα πόσο όμορφο είναι να παραμένεις αγνός σαν παιδί...

Ο δευτερος το προστατευει...

Δε φοβαμαι...

Θα σπασω σαγονια(και το δικο μου)

Θα σπασω καρδιες(και τη δικια μου)

μα θα συνεχίσω το ταξίδι μου...

εκείνο που με πήγε από σαλόνια σε λιμάνια και αλώνια...

Πάμε φίλε...ΠΑΜΕ ΔΥΝΑΤΑ!!!