Κι εκεί στη μέση του ονείρου μου...εμφανίστηκες με μπλε κουστούμι και άσπρο πουκάμισο να μου χαμογελάς...Σόλωνος και Μπενάκη...

Έκανα όπισθεν να σε προλάβω...έστω να σε φωτογραφήσω για να αποδείξω πως ακόμη υπάρχεις...

όμως δε σε προλάβαινα...σε είδα να χάνεσαι στο βάθος της Μπενάκη...και να μου δείχνεις την άλλη κατεύθυνση...να μη σε ακολουθήσω...

Θείε μου...ξύπνησα και ήσουν νεκρός ακόμη...

αλλά τόσο λαμπερός και χαρούμενος στο όνειρό μου...

χαρηκα που είσαι καλά...Άγγελος πλεον...