for everything is happening!

Σαν χτές κηδέψαμε τον πατέρα μου.Θυμάμαι τόσο έντονα τη μέρα της κηδείας του.

Ξύπνησα σήμερα με αυτό το τραγούδι νοητά στα αυτιά μου

Κι ενώ η μουσική είναι ευχάριστη γενικά, το ένα τραγούδι έφερε το άλλο και η μία ανάμνηση την άλλη.

Που καταλήξαμε?

Στο Notebook απλά. Κλισέ? Ίσως αλλά το αγαπώ

Πόσο φοβάμαι, πόσο έχω ταυτιστεί με αυτή την ταινία δεν λέγεται. Συσκλονιστική απλά, και η κόλαση να εκτυλίσσεται γύρω μας. Μπορούν τα πράγματα να πάνε χειρότερα άραγε? Τα νέα δεν είναι καλά γενικότερα.

Για καλύτερα δεν νομίζω, απλά έχω αρχίσει να χάνω την αισιοδοξία μου.