Έχω αγχωθεί πολύ τους τελευταίους έξι μήνες. Ποτέ δεν ήξερα τι ήθελα, και αν κάποτε ξεστόμιζα ένα θραύσμα από τα όνειρα μου, σε φίλους ή στους γονείς μου, μόνο ο πατέρας μου, μου χάριζε ένα χαμόγελο. Χωρίς σκιά πίκρας.
Οι περισσότερες φίλες μου, ώρες ώρες, με κοιτάνε σαν να είμαι ούφο. Δεν συγκρίνω κομμωτήρια, και αισθητικούς, απλά πηγαίνω σε αυτή που μου αρέσει και στοπ. Δεν φτιάχνω σχέση με προοπτική, θα με φάει η απόσταση στο τέλος, λένε. Δεν έχω βάλει στο πρόγραμμα μου, ηλικία-όριο για γάμο. Λέω πάντα ότι αν είναι τυχερό, θα γίνει κι αυτό. Βρίσκω τον άνθρωπο μου, με την ψυχή και όχι με υπολογισμούς. Η αλήθεια, είναι ότι έχω αρχίσει να θυμώνω με αυτές που ψάχνουνε πλούσιους γαμπρούς no matter what, όπως να’ ναι. Ειδικά με αυτές, που κατά τα άλλα, θεωρούν πως είναι ανεξάρτητες, πανέξυπνες, πανέμορφες..
Χθες, ήθελαν οι γονείς μου να μιλήσουμε για το τι σκέφτομαι να κάνω σε δύο χρόνια, Για το πού θα είμαι, ή που θέλω να είμαι. Η απάντηση τρόμαξε τη μητέρα μου, της ξέφυγε και ένα δάκρυ, που με έστειλε κατευθείαν στις Ερινύες και ας μην σκότωσα ποτέ κανένα. «Δεν ξέρω που θα είμαι. Όπου συμβεί να είμαι. Πάντως θα το γνωρίζετε, εγκαίρως.»
Γνωρίζω τι θα πει προγραμματισμός αλλά δεν καταλαβαίνω, γιατί πρέπει να ξέρω που θα είμαι σε δύο χρόνια. Ποιος λογικός άνθρωπος, γνωρίζει κάτι τέτοιο; Στο περίπου, ξέρω τι θα κάνω. Αν όλα πάνε καλά. Ένα μόνο αποκλείω, κι αυτό πάλι, με δισταγμό, γιατί ο Θεός γελάει, όταν οι άνθρωποι κάνουνε σχέδια. Σίγουρα, δεν σκοπεύω να έχω άντρα και παιδί. ’σε πρώτα, να φροντίζω εμένα και το ανύπαρκτο σκυλί μου, και βλέπουμε.
Ναι, με πήρε από κάτω σήμερα. Διότι, ενώ οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί, πήρανε δικά τους διαμερίσματα, δουλεύουνε, έχουνε δικά τους χρήματα, έχουνε κάποιες επίσημες σχέσεις, εγώ ακόμα κυνηγάω τα ίδια όνειρα που είχα στα είκοσι. Που για αυτά, δεν θυσιάζω τίποτα περισσότερο από τον εαυτό μου. Και όμως, χαλιούνται όλοι οι άλλοι.Θυμώνω μαζί τους.
Αν αυτοί, βρίσκουνε τη ζωή τους μίζερη, ενώ εγώ ακόμα δεν κουράστηκα, φταίω; Είναι αλήθεια τόσο κακό, να μαθαίνεις την 3η και την 4η ξένη γλώσσα ταυτόχρονα, ενώ ψάχνεις για το τέλειο μυθιστόρημα; Είναι τόσο αξιολύπητο, να μην έχεις το πρόγραμμα 9-5 για ψίχουλα, αλλά να γράφεις μελέτες για τον Ερμαφρόδιτο και να αναλύεις τους ελληνικούς μύθους στα ανάγλυφα των Ρωμαϊκών σαρκοφάγων; Εντάξει, δεν αγοράζω κάθε φορά τα παπούτσια που θέλω, και ίσως να μην το κάνω ποτέ. Αυτά, είναι επιλογές, και όπως σέβομαι τις δικές σου, που κάνεις τα λογιστικά της άλφα εταιρείας ή της βήτα, και σε σκέφτομαι όταν χτυπάς απλήρωτες υπερωρίες για τα απάνθρωπα αφεντικά σου, σεβάσου σε παρακαλώ και τη δική μου, που επιμένει να μην θέλει να είναι στη θέση σου τώρα ή σε δέκα χρόνια, που θα έχεις μετατραπεί σε ένα από τα αφεντικά.
Θέλω να γνωρίσω τόπους και κόσμους και ας μην ξεκολλήσω ποτέ από την ελληνική κουλτούρα. Να συνεχίσω να είμαι «κλειδί» όπως λέει και η αγάπη μου. Δεν έχει πιο όμορφο πράγμα, από το να κάνεις τον κόσμο να χαμογελάει και ν' ανοίγεται.
3 σχόλια - Στείλε Σχόλιοαρτικ grow-ups as in push-ups Απορίες Απορίες εκτός τόπου και χρόνου αρτίκ επέτειος ημερολογιακά ημερολογιακα ιδεογραφικά Κύπρου εικόνες Κύπρου είκονες μεταφράσεις της Μωβ μορφές Μορφές Παράφωνοι διάλογοι Σκέψεις σΤίχΟι συνείδηση συνταγές Σφηνάκια σφηνάκια Σφηνάκια! τραγούδια για καλημέρα τραγούδια για καληνύχτα τσάγια Τσάγια! τσάγια! Τσάγια Χαμόγελα