Πάει καιρός που δεν σου έχω γράψει.

Είχα πολλά στο μυαλό μου.

Αλλά αποφάσισα σήμερα να στα πω όλα.

Μήπως και ηρεμήσω.

Τίποτα δεν πάει καλά.

Σιγά το νέο θα μου πεις, η ζωή μου πάντα ήταν αγώνας.

Αυτή τη φορά όμως, νιώθω πιο μόνος απο ποτέ.

Δεν μου έμειναν πολλά, πάλι στον άσσο είμαι.

Το μαύρο το συνήθισα όμως κι αυτό είναι που με πληγώνει.

Πόσο ν’αντέξω ακόμα...

Έχω ταλέντο όμως στο θέατρο.

Φοράω τη μάσκα μου και κανείς δεν με καταλαβαίνει.

Ίσως αυτό να’ναι το σφάλμα.

Νιώθω ότι δεν θα φύγω ποτέ απ’αυτό το σημείο.

Κι όμως, όλα είναι διαφορετικά.

Βλέπεις, περνάνε τα χρόνια...