" Μια φορά κι ένα καιρό ...." ...

Κάπως έτσι δεν αρχίζουν όλα τα παραμύθια ? Κάπως έτσι αρχίζει και το δικό μας παραμύθι που έτσι κι αλλιώς απευθύνεται σε όλους μας .. μικρούς και μεγάλους ... γιατί στο δικό μας παραμύθι πρωταγωνιστές είμαστε εμείς ... Εμείς και η διαθεση μας , η ψυχολογία μας , η νευρική μας κατάσταση και τα οράματα μας ....

Το τελευταίο καιρό η αλήθεια είναι ότι είχα ανάγκη να μπω μέσα σε αυτό το κόσμο...στο κόσμο του παραμυθιού με τις όμορφες εικόνες , τα όμορφα λόγια και την παιδική μας αθωώτητα ... Να μιλήσω με ξωτικά και τραπουλόχαρτα , να συναντησω το κακό λύκο και να ανοίξω διάλογο μαζί του ή να πετάξω με τον Παραμυθά που έβλεπα στη Τηλεόραση μικρός ... Γενικά μου φαινόταν πολύ σκληρή η πραγματικότητα γύρω μου ... Στους ανθρώπους, στα "βλέμματα" , στη καθημερινοτητά μου .... Μόνο που οι πρωταγωνιστές του παραμυθιού μου αυτη τη φορά δεν έιχαν κερατάκια στο κεφάλι , ούτε μεγάλα μυτερά αυτιά ... οι πρωταγωνιστες του παραμυθιού εισαστε εσείς ... οι φίλοι μου , η μουσική και η ... πρώτη ιλιαχτίδα που θα έρθει να με ξυπνησει για να αρχίσει η μέρα μου ...

Και όπως κάθε παραμύθι έχει τη πριγκίπησσα .... εγώ έχω το γοβάκι της ... και χιλιαδες λέξεις και ονειρα για τα της πω όταν έρθει ... ... σε περιμένω μικρή μου πριγκηπισσα ... μπορω να σου χαρίσω οτι θες ... αρκει μια λέξη σου ... ....

Δως του κλότσο να γυρίσει ... παραμύθι ν αρχινήσει ....