καλησπέρα φίλες και φίλοι.

Εμείς οι Έλληνες, με τα τόσα προτερήματα αλλά και τα πολλά ελαττώματα, έχουμε χιλιάδες γνωμικά και παροιμίες. Τα γνωμικά συνήθως ανήκουν στις μεγάλες φυσιογνωμίες του Έθνους μας. Οι παροιμίες ανήκουν σε άγνωστους συμπατριώτες μας, που όμως εκπέμπουν μέσα από αυτές την σοφία τους. Και κάθε φορά , σε κάποια περίσταση , όλοι μας τις χρησιμοποιούμε και νοερά τους επιβραβεύουμε για τις στοχευμένες, μέ 3- 4 το πολύ 5 λέξεις σοφές εκφράσεις τους.

Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης.

Να μια παροιμία, μια έκφραση αγνώστου Έλληνα, που μας την θυμίζει κάθε χρόνο αυτός ο δύσκολος, ο στρυφνός και παγωμένος μήνας. Είναι ο μήνας  που μας δίνει να καταλάβουμε πως δεν  αστειεύεται με το κρύο. Μας αναγκάζει να ντυνόμαστε βαριά και να έχουμε αναμμένα καλοριφέρ, ηλεκτρικά σώματα πιο πολύ, για να ζεσταθούμε.

Βέβαια στην σημερινή εποχή, όσοι έχουν, το κάνουν αυτό.

Οι υπόλοιποι, οι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, ταλαιπωρούνται. Δεν υπάρχει πια η Ελλάδα που ξέραμε, η Ελλάδα που ζήσαμε όλοι, εμείς οι μεγαλύτεροι, με όλα μας τα καλά, που τα είχαν και τα παιδιά μας βέβαια.

Μηπως πρέπει κάτι να κάνουμε; μήπως πρέπει να προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε όλα, όλοι μαζί; Με αγάπη; με ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον; Να κάνουμε την καινούρια Ελλάδα. Πρέπει να προσπαθήσουμε. Να φύγει από επάνω μας η μιζέρια  και η απελπισία.

Δεν θα πω τίποτε άλλο. Δεν έγραψα σήμερα για να κάνω πολιτική. Έγραψα γιατί κάθε χρόνο θυμαμαι την παροιμία Μάρτης , γδάρτης.... και μου αρέσει που δεν κάνει λάθος και δίνει κάθε χρόνο  το παγωμένο της ραντεβού μαζί μας.

γεια σας.