Γύρισα από την Αλεξανδρούπολη την Τρίτη .

Δεν ήμουν εκεί για διακοπές , συγκεκριμένος ήταν ο λόγος , μετρημένες οι μέρες .

Επέστρεψα , λοιπόν , στον τόπο κατοικίας μου - δυστυχώς .

Και έχω αρχίσει και μπερδεύομαι .

Απορώ πως γίνεται ο χρόνος να τρέχει και ορισμένα πράγματα να μένουν πάντα ίδια .

Ειλικρινά απορώ .

Απλά τελικά μάλλον γουστάρουμε να ζούμε σε αυτό το αχούρι με αυτές τις συχνά άθλιες συνθήκες οι Αθηναίοι αφού οι ίδιοι τις συντηρούμε και καμιά φορά τις ''διανθίζουμε'' κιόλας .

Τέλος πάντων , μην με πιάσει η μιζέρια μου πάλι .

Ας αλλάξω θέμα .

Εχθές είχα την ευλογία να ανήκω στο ακροατήριο της συναυλίας που προσέφερε ο Γιάννης Μαρκόπουλος στο αθηναϊκό κοινό (να ένας από τους λόγους που δεν φεύγω από την Αθήνα , τα πολιτιστικά δρώμενα) .

Παρουσίασε το έργο του Διονύσιου Σολωμού ''Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι '' .

Τώρα δυσκολεύομαι να περιγράψω ή να χαρακτηρίσω την χθεσινή βραδιά .

Τι να πρωτοπώ ή ποιόν να ξεχωρίσω ;

Στο τέλος της παράστασης ήρθε και με βρήκε μια γνωστή μου η οποία είναι εκπρόσωπος μιας εταιρίας που διοργανώνει συναυλίες και μου είπε να πηγαίναμε μαζί στα καμαρίνια για να μιλήσουμε στους καλλιτέχνες (εκείνη έπρεπε έτσι κι αλλιώς να πάει λόγω δουλειάς) δεδομένου οτι γνωρίζει την αγάπη που τρέφω για ορισμένους από τους συμμετέχοντες .

Ε , της είπα οτι δεν ήθελα να πάω .

Τώρα εσύ μάλλον χαζή θα με πεις αλλά ξέρεις τι σκέφτηκα ;

Σκέφτηκα οτι τελικά ούτε τα ''Μπράβο'' ούτε τα ''Ωραία τα είπατε'' ούτε οποιοδηποτε άλλο κοινότοπο σχόλιο έχει λόγο ύπαρξης και αναφοράς .

Τώρα να πάω εγώ έτσι όπως είμαι , με όλη την ηλιθιότητα που κουβαλάω , να πω τι στον Μαρκόπουλο ; ''Α , τι ωραία που διευθύνατε την ορχήστρα'' ή ''Τι ωραία σύνθεση είναι αυτή που κάνατε'' ; Όχι , άστο καλύτερα ...

Ίσως να αρκεί το χειροκρότημα , ίσως να αρκεί η παρουσία , ίσως να αρκεί η σιωπή .

Πολύ του μπλα-μπλα νιώθω οτι έχουμε γίνει αρκετοί από εμάς τελευταίως και λέω προσωπικά να αρχίσω να σιωπώ ...

Ναι , τους αγαπώ , ναι , σαγηνεύτηκα από αυτό που είδα και άκουσα αλλά όχι , δεν θα μιλήσω , όχι , δεν θα πάω να τους χαλάσω τον χρόνο λέγοντας τους χιλιοειπωμένα πράγματα που ναι μεν τα πιστεύω , αλλά καθόλου δεν είμαι σίγουρη για την αξία τους στα αφτιά τους .

Τέλος πάντων , πολλά είπα πάλι .

Την καλησπέρα μου ...