…Που έκαναν τις δύσκολες εποχές να μοιάζουν με καλές.

…Που έβαζαν στον εαυτό τους μικρότερη μερίδα στο τραπέζι για να μπορέσουν οι άλλοι να φάνε λίγο παραπάνω.

…Που έλεγαν, έλα, τελειώσέ το εσύ -δεν τους άρεσαν τα παγωτά.

…Που μας έπεισαν ότι ήταν συναρπαστικό να ζούμε σε μια βρόμικη φτωχογειτονιά.

…Που κατέστρεψαν το καλύτερο ρούχο στην ντουλάπα τους για να μας φτιάξουν μέσα σε μια νύχτα το φόρεμα για το αυριανό πάρτι.

…Που μας έφερναν στο σπίτι τραγουδώντας στη βροχή.

…Που δοκίμασαν τις ικανότητές τους στην άλγεβρα.

…Που κόλλησαν την ανεμοβλογιά μας.

…Που κατάφερναν να χαμογελούν όταν ανεβάζαμε πυρετό λίγο πριν την ώρα που έβγαιναν έξω για να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους.

…Που πάντα, ως δια μαγείας, έβρισκαν χρήματα -ακόμα κι αν έπρεπε να χώσουν το χέρι τους ανάμεσα στα μαξιλάρια του καναπέ.

…Που κατάπιναν τα δάκρυά τους όταν σπάζαμε την τσαγιέρα του καλού σερβίτσιου.

…Που μας άφηναν να έχουμε τις δικές μας απόψεις –φτάνει να ξέραμε γιατί.

…Που μας επέτρεψαν να μεγαλώσουμε και να πετάξουμε ελεύθεροι.

………………………………………..

ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΗΤΕΡΑ, εκδόσεις Παπαδόπουλος (Ένα δωράκι για πάντα)