Ξεκινάμε ανάποδα: η συναυλία, όπως και η αντίστοιχη αυριανή στην Αθήνα, περιλαμβάνει και τους Β. Μαρκαντώνη και Sleepin’ Pillow. Τον πρώτο δεν προλάβαινα να τον ακούσω, τους δεύτερους επίσης, με ευθύνη της παρέας. Να τους ακούσετε- στην Αθήνα θα είναι και Holy Strangers, οπότε το πακέτο είναι ακόμα πιο ελκυστικό.

Παυλίδης με τους B Movies: συνεχίζω να κάνω φιλότιμες προσπάθειες για να ανακαλύψω κάτι στην μουσική του(ς) που να με ελκύει, αλλά δεν τα καταφέρνω. Από την εποχή των Ξύλινων μου έχει μείνει η ίδια αίσθηση. Συνεπώς είμαι φύσει ακατάλληλος να κρίνω σχετικά.

Villagers: πέρα από γνωστά στανταράκια τους (ZVARA- τα κεφαλαία μπήκαν επίτηδες για να μαθαίνει κάποια αδαής-,Karakolia,Kalesma, δεν γράφω άλλα γιατί θα είναι απόλυτο spoiler για τους εξ’ Αθηνών φίλους), είχαμε και το Lex Talionis (αν δεν το είχατε ακούσει στούντιο, κάντε το!). Ο ήχος του ασκού σε πολλά τραγούδια τους είναι μεγάλο πλεονέκτημα (ακόμα και σαν κίνηση για την μερική αποσύνδεσή τους από το κλαρίνο με το οποίο μας συστήθηκαν), αλλά στα λάιβ χάνεται πολύ, περισσότερο και από το κλαρίνο. Την ίδια αίσθηση είχα και σε συναυλία της προηγούμενης χρονιάς στην Τεχνόπολη, γενικώς ο ήχος τους στις ζωντανές εμφανίσεις είναι ένα θέμα. Επίσης, νομίζω ότι o Πιστιόλης τους λείπει. Μου αρέσει που ο Ζώης (μπάσο) ενίοτε γυρίζει πλάτη στο κοινό και παίζει/χορεύει κοιτώντας τους υπολοίπους, λες και είναι με τα φιλαράκια του σε ένα στούντιο και όχι σε μια σκηνή με μερικές χιλιάδες ανθρώπων από κάτω. Μην ξεχάσουμε και το υπέροχο νέο: επιτέλους επανεκδόθηκε το άλμπουμ σε cd (Riza).

Αγγελάκας: με αυτά και με εκείνα πέρασαν 19 χρόνια από τότε που τον είδα λάιβ τελευταία φορά, φυσικά με τις Τρύπες. Την προηγούμενη χρονιά κατάφερα (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να τον χάσω στη συναυλία για τον Ανεστόπουλο (Τεχνόπολη), αφού έφτασα καθυστερημένος (ομοίως και με τους Last Drive), εκείνη την φορά από δικιά μου υπαιτιότητα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν παρακολουθούσα, από κάποια απόσταση, την δισκογραφική εξέλιξη του. Και όπως είχα αναφέρει σε κάποια εκπομπή, είναι, θεωρώ, ζηλευτός ο τρόπος που με τον οποίο ‘ωριμάζει’, κάνοντας πράγματα τα οποία είναι θεωρητικά παράταιρα με το ηλεκτρικό του παρελθόν αλλά στην πραγματικότητα φυσική συνέχεια αυτού (δεν είναι ο μόνος από τις Τρύπες, γιατί και ο Μπάμπης Παπαδόπουλος έχει τον τρόπο του να μας εκπλήσσει).

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι ίσως να μην είμαι ο κατάλληλος να μιλήσω για την ‘πρωτοτυπία’ αυτής της συναυλίας του Αγγελάκα, καθώς δεν γνωρίζω το μοτίβο που ακολουθεί στην σόλο πορεία του. Ακούστηκαν κάποια από την Γελαστή Ανηφόρα (Σαράβαλο, Δικαιοσύνη κ.α.),τα ‘Σιγά μην κλάψω’, ‘Ο χαμένος τα παίρνει όλα’ κ.α., αρκετά από εποχή Τρυπών [Ακούω την Αγάπη, Ταξιδιάρα ψυχή, Το τρένο κ.α.] και ένα καινούριο (Νεάντερταλ). Η μπάντα τίμια, τιμιότατη, ο Αγγελάκας σε πολύ καλή φόρμα, το κοινό σε κέφια. Ευτυχώς που δεν στρογγύλεψα τα χρόνια για να τον ξαναδώ.

Συμπέρασμα; Μην ξεχαστείτε και δεν πάτε!

υγ.1 Αν είναι βράδυ ακούστε αυτό [https://www.youtube.com/watch?v=2pj69twjIO4], αν είναι ημέρα αυτό [https://www.youtube.com/watch?v=6G_c35hurEE]

Υγ.2 και επειδή η καλή μουσική δεν περιορίζεται στους παραπάνω, 20:30 συντονίζεστε να ακούσετε τα μπλουζ του Rory Gallagher, στο Music Heaven radio