Πόνος που ξεχειλίζει από τον πάτο της καρδιάς ως δάκρυ στα μάτια...δεν ξέρω γιατί...όμως αυτό μου προξενεί η μελωδία που ακολουθεί...over the hill μπορώ να διακρίνω μια θάλασσα δακρύων που είναι τόσο δροσερή...βουτιά για έναν ήλιο που δύει και ανακουφίζει τον πυρετό του εκεί...ξεπλένει τη μελαγχολία και η μπογια της βαφει τη θαλασσα πορτοκαλι...