…Λαστιχένιοι είν’ οι χαρακτήρες των ανθρώπων, Μέλιο. Θέλεις να γνωρίσεις το χαρακτήρα του διπλανού σου; Γίνε λιγάκι -λιγουλάκι ευτυχισμένος να τον γνωρίσεις. Καβάλα σ’ ένα άλογο, σε λίγη δόξα, φόρεσε λίγα φτερά… να τον μάθεις. Γύρνα αδύναμος, σκυφτός, συφοριασμένος… δε θα σε πειράζει κανείς. Περπάτα ειρηνικός, σίγουρος. Άσε στο λαιμό σου να φυτρώσει λίγη χαίτη για ν’ αρχίσουν γύρω σου να ουρλιάζουν σαν άγριοι. Αλλά εσύ την περηφάνεια σου, Μέλιο! Κράτα ψηλά και τράβα. Μ’ αυτήν θα γνωρίσεις τους αληθινούς καλούς. Αγάπα πιστά τους φίλους σου. Αυτή είναι όλη σου η περιουσία. Στέρεα περιουσία. Γιατί δεν μπορεί να στην κατασχέσει το «Δημόσιον» ούτε οι άνθρωποι. Αυτή την περιουσία μόνο εσύ μπορείς να τη χαλάσεις και να την σκορπίσεις, Μέλιο. Μόνο εσύ και κανένας άλλος. Ως κι ο Βάρδας (σ.σ. το άλογό του) κι αυτός περιουσία σου δεν έγινε απ’ τη μέρα που τον αγόρασες. Έγινε απ΄ τη μέρα που τον αγάπησες…

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ, Αγέλαστη άνοιξη, εκδόσεις Δωρικός.