Μια ματιά στον ουρανό...κάθομαι στη βεράντα μου...λίγο πριν τη βραδινη μου βολτα...το φεγγάρι σιωπηλός μαρτυρας που ξέρει τα πάντα...για όλους μας...βλέπει τα πάντα...ποιός αγαπά και ποιος πληγώνει...

Στόμα δεν έχει να μιλήσει...μονο μια φωτεινη χαρουμενη και μια σκοτεινη λυπημενη πλευρα...

Το φως του γεμιζει λαμψη τα προσωπα οσων ειναι ερωτευμενοι κι αγαπιουνται...

Το σκοταδι του σκεπαζει τον πονο αυτων που η ζωη τους εκανε να αποχωριστουν για διαφορους λογους...

Το φεγγαρι βλεπει απο ψηλα...κανει τη μοναχικη του βολτα...βλεπει τους ανθρωπους και ξερει...φλερταρει με τ αστερια...στο μαυρο ουρανο...

Φευγω...φεγγαρι μη μ αφησεις...φωτισε μου δρομο...