Τόσα χρόνια αναρωτιέμαι, γιατί

Γιατί να σε γνωρίσω, εφόσον δεν ήταν γραφτό μας;

Γιατί να νιώσω πάλι ζωντανή μόνο για δευτερόλεπτα;

Γιατί να καθυποτάξω τους φόβους μου για να δημιουργηθεί το χάος;

Με έστειλες στρατιώτη στον πόλεμο

Χωρίς να προλάβω να σου πω σ΄αγαπώ…

Χωρίς να ξαναγεννηθώ στα μάτια που τόσο αγάπησα

Χωρίς να σ΄αγκαλιάσω…

Και στα φεγγάρια σου τα βράδυα

Καθρεφτίζομαι σε μια αγάπη χωρίς αντίκρισμα…

Και γιατί;

Γιατί να αγαπήσω κάτι που δεν υπάρχει;

Εγώ σε σένα είδα τη μάχη που κέρδισα

Με τον εαυτό μου, κυρίως…

Γιατί πολέμησα άπειρες φορές

Χωρίς να πάρω έπαθλο νίκης…

Στα φεγγάρια της αγάπης σου

Έμαθα να δίνομαι χωρίς εγωισμό…

Και δεν πίστεψα στιγμή

Πως εμείς οι δυο θα χαθούμε…

Πώς να χαθείς από το άλλο σου μισό;

Πώς να διαγράψεις της καρδιάς σου το χτύπο;

Εδώ ήμουν, είμαι και θα είμαι, αγάπη μου…

Να μετρώ τις στιγμές που θα σε δω

Για δευτερόλεπτα…

Για τα δευτερόλεπτα που θα αναπνεύσω κοντά σου

Όλη μου τη ζωή…

Εγώ δεν έπρεπε να είμαι στρατιώτης

Σε μια μάχη που δεν έχει αντίλαλο αγάπης…

Ούτε να προχωράω μόνη ενώ στην καρδιά μου

Υπάρχεις εσύ…

Και μάλιστα, απορώ, γιατί δεν κάνεις βήμα

Εφόσον και εσύ μ΄αγαπάς;

Σε πόσα σκοτάδια να μετρήσω την απουσία σου

Ενώ κυβερνάς τη ζωή μου ολόκληρη;

Εγώ έβαψα με το αίμα μου

Κόβοντας τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν μου,

Το δρόμο που πέρασες από μπροστά μου

Και με σημάδεψες…

Εσένα αγαπώ, κανέναν άλλον…

Εσένα, που έκανες τις νύχτες μου να φωτίζουν

Με τη θύμηση σου…