Δοκίμασα μια σταλιά από το άρωμα ζωής

Μα δεν πισωγύρισα σε ξεχασμένους τόπους…

Παραβρέθηκα σε ένα χορό από σπάνιους οργανισμούς

Που ζητούσαν αυτόγραφο της καρδιάς σου…

Και ξαφνικά είδα το ουράνιο τόξο μου

Να ξεπροβάλλει μέσα από ένα ωκεανό ελπίδες…

Και είχε τα χρώματα που διάλεξα εγώ, κάποτε

Πνιγμένη από το πάθος μου για ζωή…

Κόκκινο, το χρώμα του πάθους, το χρώμα της αγάπης μου για σένα

Μώβ, το χρώμα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, του χτες και του σήμερα…

Μπλέ, το χρώμα της πνευματικότητας, της σπιρτώδους ακμής του μυαλού…

Ρόζ, το χρώμα του ρομαντισμού…

Πορτοκαλί, το χρώμα της ελπίδας και της ζωντάνιας…

Και η αγάπη μας, μέσα στα χρώματα, αντανάκλαση του φωτός

Να κρατάω το χέρι σου στην παλάμη μου, και να σου ψυθιρίζω, σ΄αγαπώ…

Σύντροφε της ζωής μου, αγάπη μου

Πόσα χρόνια έχασα πριν σε συναντήσω…

Μα τι πειράζει, θα μου πεις, το σήμερα έχει σημασία…

Και αν είσαι εκεί που δεν είμαι εγώ, αγάπη μου

Θυμίσου, πως το όνομα σου έχει ανεκτίμητη αξία στα χείλη μου…

Το παράδοξο είναι, πως, έστρωσα για σένα τα καλύτερα τριαντάφυλλα

Ολόκληρα μπουμπούκια, με γλυκό άρωμα αγάπης, και αυτό, μόνο για σένα…

Και έκοψα τα αγκάθια, για να μη ματώσουν τα δάχτυλα σου, αγάπη μου

Όταν σκύψεις να πάρεις ένα από το χώμα, και το φέρεις στο μέρος της καρδιάς…

Και είναι όλα κόκκινα, αγάπη μου, και εμπνέουν φρσκάδα

Όπως η αγάπη μου για σένα…

Και θα φωτογραφήσω το ουράνιο τόξο μου

Για να το ζωγραφίσω πρώτα σε ακουαρέλα, για τα παιδιά

Μετά, σε καμβά, για τους θαυμαστές μου

Και αργότερα να το τυπώσω σε χαλκό και μέταλλο

Για να μείνει ανεξίτιλο, όπως και εσύ, στην καρδιά μου…

Και θέλω να ξέρεις, αγάπη μου

Πως μόνο εσύ, με άγγιξες, όσο κανείς…

Μόνο εσύ, περπάτησες τους δρόμους μου

Σπάζοντας την αλυσίδα της πόρτας μου…

Η αγάπη μου, μοιάζει με την πεταλούδα

Μπορεί να έχει υπέροχα φτερά, και να πετάει αμέριμνη,

Όμως, αν δεν την προσέξεις, θα χαθεί η ομορφιά της

Και θα αρχίσει να αργοπεθαίνει…

Και μαζί της, θα πεθάνει και η ζωντάνια, και οτιδήποτε έχει ψυχή…

Θα βγάλω τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα

Για να κρατήσεις την ψυχή μου στα χέρια σου…

Και να θυμάσαι, ότι και αν γίνει, θα σ΄αγαπώ

Γιατί πριν από σένα δεν υπήρχε τίποτα, και μετά από σένα, δεν θα υπάρξει ζωή…

Πόσο μ΄αρέσει να σε λέω, αγάπη μου…

Και ας μην το ακούς…

Αγάπη μου…