Το ρολόι σταμάτησε σε σένα

Στις μέρες που ήσουν εδώ, αν και όχι δίπλα μου…

Στις ώρες που το φιλί σου ταξίδευε στη σκέψη μου

Χωρίς προηγούμενο…

Και πάτησα τα πλήκτρα της καρδιάς μου

Προκειμένου να ακούσω τη φωνή σου…

Και ήρθες, σαν από θαύμα από το Θεό

Να πετάξεις στο πουθενά τη θλίψη μου…

Και διαισθάνομαι τα δικά σου σημάδια

Στο νου και το σώμα μου, ως το άπειρο…

Να φυλλομετράς το βιβλίο της αγάπης μας

Περιμένοντας με να το τελειώσουμε μαζί…

Μα ξέρω, άντρα μου, πως θα το σφραγίσεις

Με την αγάπη που φύλαξες για μένα…

Και εγώ, θα το αρωματίσω με γνήσιο άρωμα αγάπης

Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν…

Και θα σε έχω στην καρδιά μου, σε όλα τα σκαμπανεβάσματα της ζωής

Και δεν θα μετρώ πλέον, τα σημάδια στο σώμα μου, γιατί θα τα σβήσεις εσύ…

Διαισθάνομαι την παρουσία σου, άντρα μου

Σε κάθε χτύπο της καρδιάς μου…

Και είναι ηλιόλουστο το πρωινό μου

Μετά από τόσες καταιγίδες σκόπιμες…

Και μην πεις ποτέ, τέρμα

Για κάτι που έχει ριζώσει μέσα σου…

Για κάτι που επιφυλλάσει μια καινούρια σελίδα στη ζωή σου…

Και κάθε φορά που σε σκέφτομαι

Βγάζω φτερά για παρακάτω…

Και δεν τρομοκρατούμαι πλέον από κάθε τι, άδικο…

Και αν με κοιτάξεις στα μάτια, μια μέρα

Θα συνειδητοποιήσεις, πόσο χρόνο χάσαμε άδικα…

Θέλοντας και οι δυο, μια ζωή που ποτέ δεν είχαμε

Αλλά μπορούσαμε να ζήσουμε…

Θα μου πεις, και τι έγινε;

Ποτέ δεν είναι αργά, για την αγάπη…

Δίνει χρόνο να μιλήσουν οι καρδιές και τα βλέμματα…

Λειτουργεί χωρίς παρεμβολές και αποστασιοποιήσεις…

Και εσύ, μου έδωσες το δικαίωμα να αγαπώ

Χωρίς αποσπάσματα από μια άλλη ζωή…

Έτσι σε αγαπώ…

Για το σήμερα και το αύριο…

Διότι το χτες δεν έχει σημασία…

Και η διαίσθηση μου, λέει

Ότι και εσύ με αγαπάς…

Μακάρι να ήσουν εδώ…