Κοίτα με – θυμάσαι;

Εγώ είμαι, ο ουρανός που μέτραγες τα’αστέρια.

Η σπασμένη χορδή απ’τα όνειρα σου.

Εγώ…

Ο ήχος που σε νανούριζε κρυφά τα βράδια.

Οι λέξεις που σχηματίζοταν μέσα στο βλέμμα – οι λέξεις που ποτέ δεν είπες.

Το μέλλον που άφησες πίσω γιατί δεν άντεχες – ήταν πολύ για’σένα.

Εγώ…