Περίεργο το βράδυ – σαν να’χει κάτι από’σένα.

Σαν ένα νόημα κρυφό, που ακόμα ψάχνω.

Τ’όνομα σου σχημάτισα μηχανικά.

Τα γράμματα του ένα-ένα, καρφιά στο σταυρό μου.

Η εικόνα ενός “θέλω” που ξέπεσε.

Κι ένα “αντίο” που πονά.

Μα τ’είν’αυτό που ακόμα με τραβάει;