...μυρίζει έξω απο μια παλια είσοδο πολυκατοικίας κάπου στους Αμπελοκήπους.

Μεσημεριανή ώρα σχολάσματος.Η ευωδιά αυτή διεγείρει την όσφρησή μου και αφυπνίζει και τις άλλες μου ασιθσήσεις...μα πιο πολύ την εντύπωση πως είμαι μαθητής...και έχω μόλις αφήσει το σχολείο πίσω μου.Στο δρόμο για το σπίτι.Πόσο οικείο και όμορφο συναίσθημα.

Κι ας έφυγα μόλις από το κολαστήριο της ψυχής μου...από το ίδρυμα στο οποίο κάθε μέρα ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μου πεθαίνει...

Θα τα καταφέρω...λίγο ακόμη φίλε...λίγο ακόμη...η αποφυλάκισή μου πλησιάζει...

Με την απόλυση μου θα παω σε μια παραλια..θα αραξω εκει ματωμενος...να με φυσηξει το αερακι...και θα χω στα ρουθουνια μου...οσμη βασιλικου...