Κάθισα στο καφε μπαρ όνειρο...

Στο πάνω όροφο,ψηλά.

Παρήγγειλα 2 ποτήρια...ένα για μένα και ένα για το φάντασμά σου...

σου μίλαγα με τη σκέψη μου σαν να ήσουν εκεί...

η μουσική που έπαιζε θλιμμένη.

΄Ερωτας είναι ένα συναίσθημα που πότε σε χαιδεύει πότε σε καίει σαν πυρωμένο μέταλλο στην καρδιά...

Το πιστευεις ποσο έντονος είναι αυτος ο πόνος που με κάνει να καταλαβαίνω πως έχω καρδιά??

Μια καρδιά που καθόλου δεν συμφωνεί με τη λογική.

Έχω και μυαλό δυστυχώς.

Σ εκείνο το παράξενο ραντεβού...στο ένα ποτήρι αποχυμωμένη γεύση καρδιάς...γλυκιά...πολύ μεθιστική και εθιστική...δυο γουλιες αρκουν να σε γδυνουν μπροστα μου και να φερνουν τα σωματα και τις ανασες μας κοντα...σε μια εκρηκτική ενωση παθους...

Στο άλλο ποτηρι λευκο της λογικής...ξηρό,μετρημένα γευστικό και καθόλου μεθυστικό.Σε ξυπνά δείχνοντάς σου το σωστό η σε κοιμίζει απομακρύνοντάς σε απο την ουσια?

Το μαγαζί έκλεισε...τα γκαρσον και ο ιδιοκτήτης έφυγαν...ουτε καν μου ειπαν να τα μαζευω...ουτε το λογαριασμο μου ζητησαν...λες και ημουν φαντασμα κι εγω...

Ενα φαντασμα που σου αγγιζει το χερι,σε φιλα στα χειλη και σου κανει ερωτα κι ας μην ειναι κανεις μας εκει...σε αυτο το ραντεβου...στο μπαρ ονειρο...