Οι λέξεις πονάνε αν δεν ξέρεις πώς να τις προφέρεις.

Όσα “ σ’αγαπώ” και να πεις, αν δεν το νιώθεις άσ’το.

Γιατί αγάπη δεν είναι η σάρκα. Ούτε η ηδονή της μιας βραδιάς που ξεχνιέται μόλις φύγει το αλκοόλ απ’το αίμα. Δυο σώματα βυθισμένα στο τίποτα – αυτό δεν είναι αγάπη.

Ένα ψεύτικο “μου λείπεις” πίσω από μια οθόνη, δεν λέει κάτι.

Αν όντως σου έλειπε, θα προσπαθούσες. Θα αψηφούσες τις όποιες δυσκολίες. Θα ήσουν εκεί…

Γι’αυτό σου λέω, το χάσαμε το νόημα. Λόγια, λόγια, λόγια. Λόγια του αέρα.

Μιλάς και δεν ακούω τίποτα…