Ειναι τοσα που θελω να γραψω, να πω αλλα οι λεξεις φρακαρουν στο λαιμο, στα χερια. Ισως φταιει που αρρωστησα, ισως που ο χρονος τρεχει και μαζι του τρεχω και εγω και ποτέ δεν φτάνω να τελειώσω όσα πρέπει και επιβάλλονται. 

Απόψε έχει πανσέληνο.....και πέρασε κιολας ένας χρόνος...