Κοιτάζω τη φιγούρα σου τη μαύρη την άχρωμη

κρατώ τη εικόνα τη λιτή στο νου.

Δεν φτάνει αυτό να φωτίσω το δρόμο που διάβηκες.

Να νοιώσω τη ματιά που μέσα π αυτή κοίταζες

καταλάβαινες τα πράγματα

Τον κόπο να έρθεις μέχρι εδώ.

Να κατανοείς τη βαθιά ανάγκη της ζωής.

Να παλεύεις για να ζουν άλλοι που ακόμα δεν γνωρίστηκες μαζί τους

ίσως γιατί δεν γεννήθηκαν ακόμη.

Κόπο που δεν μπορείς να απαρνηθείς

αυτός ο κόπος είσαι.

Καταλάβαμε την ομαδικότητα κάποια στιγμή,

την κοινωνικότητα της ζωής

ζωή που ζυμώνετε αξεπέραστα

με το πρόβλημα και τη λύση.