Γάργαρες  χαρούμενες κοιλάδες  απέραντες.

Τοπίο αυτό  που φλέγετε από  ζωή και υπέρβαση.

 Απαλές στιγμές κάτω από το αεράκι

από τα φύλλα της ελιάς της χρυσοπράσινης

μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού

η παγωνιά της απόστασης λειτουργεί

απαλό άγγιγμα .

Θάλασσα μπλε και πράσινο ενωμένα

στις άκρες της αμμουδιάς

Η αγκαλιά του έρωτα χτυπά τα φτερά του στον αφρό του κύματος ξανά και ξανά .

Προσπαθεί να ενώσει τον ουρανό στην αλήθεια του να πείσει για το αύριο.

Για το αύριο που κατανοεί που χρειάζεται που λείπει .

Τρελός  ποιά βλέπει ανθρώπους ενταγμένους στον μη έρωτα στη σήψη  Φορά καθ εις  το καβούκι του  σάλιαγκα

αφού  η άμα δεν μπορεί να συρθεί  με την κοιλία του και με τα κέρατα του. Αλμύρα δυνατή γεύση συνέχεια της πίκρας  σε σχέσεις ανθρώπινες σαν την επιβίωση 

Γάργαρες  χαρούμενες κοιλάδες στο απέραντο.

Τοπίο, αυτό το γεμάτο άνδρες και γυναίκες.

Γεμάτο  φωνές που κρατούν ίσια πέρα κρατούν το φως στο λιόγερμα του κόσμου.

Αναφτώ καντήλι.

Διαδήλωση  απώλεια τεκμηρίωση επαφή.

Μια βαθιά πληγή πολύ βαθιά

κρεμασμένη από της καρδιάς τα φύλλα

απέραντα βαθιά.

Απαλές στιγμές κάτω από το αεράκι

από τα φύλλα της ελιάς της χρυσοπράσινης

μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού.

Η παγωνιά της απόστασης λειτουργεί σαν

μέγα ερωτηματικό που όλα τα φεγγοβολεί.

Διάφανα τα χέρια οι καρδιές προσμένουν .

Απάντηση σε κάτι που ξεκάθαρα δεν ετέθη ποτέ.

Απαιτεί στην τόση ένταση λίγο παράμερα να σταθείς.

Μια σταγόνα αίμα χριζόταν μια σταγόνα πολύτιμη

Ικανή τη ζωή να συνεχίσει τα κλαδιά να τα θρέψει.

Και την έδωσες εσύ την κατάλληλη ώρα την στιγμή που θα πέθαινε το όνειρο.