Στο γραφείο τα πράγματα σήμερα ήταν σχετικά ήρεμα…
Είχα πράγματα να κάνω , αλλά δεν υπήρχε λόγος να βιάζομαι…
Προτίμησα να τελειώσω τις δουλειές σιγά-σιγά για να γεμίσω και την μέρα!
Κατάφερα σήμερα να ξεκολλήσω από μια σκηνή της ταινίας «Ζωή Σαν Τριαντάφυλλο» που είδα την Κυριακή. Συγκλονιστική σκηνή! Μου θύμισε τόσο πολύ την αντίδραση μου σε ένα παρόμοιο γεγονός σαν αυτό της πρωταγωνίστριας….Τέλος πάντων…δεν με παίρνει και πολύ να την ξανασκεφτώ…
Προτιμώ να ασχοληθώ με τα Μυστήρια Δωμάτιά μου!
Στο σπίτι μου υπάρχουν 3 κρεβατοκάμαρες. Την μια την έχω ονομάσει computer room (για ευνόητους απ’ την ονομασία της λόγους) , η άλλη είναι το εφηβικό μου δωμάτιο και η τρίτη, η μεγάλη, είναι η πρώην κρεβατοκάμαρα των γονιών μου, την οποία από τότε που μένω στο σπίτι μόνη μου την έχω χρησιμοποιήσει για διαφόρους λόγους!
Το εξηγώ αυτό για να μη παρεξηγηθώ!
Αρχικά ήταν ένα άδειο δωμάτιο , μετά έγινε αποθήκη και τελικά εδώ και κάμποσους μήνες έχει γίνει ένα αξιοπρεπές κανονικότατο υπνοδωμάτιο και ο προσωπικός μου χώρος όταν γυρίζω σπίτι!
Εδώ και αρκετό καιρό , είχα μετακομίσει στο εφηβικό μου δωμάτιο…
Μέχρι χθες ,που μάζεψα τα μπογαλάκια μου και ξανά μετακόμισα στην βάση μου...στο "μεγάλο" δηλαδή…
Έχω παρατηρήσει ότι όταν θέλω να ξεχάσω κάτι ή όταν θέλω να σταματήσω να σκέφτομαι το εφηβικό δωμάτιο λειτουργεί σαν υπνωτικό!
Μου φαίνεται παράξενο πως γίνετε ένας τόσο οικείος και αγαπημένος χώρος , στον οποίο πέρασα δύσκολα χρόνια της εφηβείας μου, ξενύχτησα με τις χαρές και τις απογοητεύσεις των εφηβικών σκιρτημάτων , που εκεί κλεινόμουν όταν τσακωνόμουν με τους γονείς μου , εκεί άρχισα να ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί και να με ψάχνω , πως γίνεται πλέον και είναι το δωμάτιο καταστολής!
Σ’ αυτό είναι σαν να παγώνει ο χρόνος και η σκέψη μου.
Λειτουργώ εντελώς μηχανικά ή και καθόλου , σαν να είμαι σε καταστολή...
Υπάρχει και το χαζοκούτι σε αυτό το δωμάτιο. Το ανοίγω και κάθομαι και το χαζεύω χωρίς πολλές φορές να βλέπω. Ίσα, ίσα για να ξεχνιέμαι και να με κοιμίζει παίζει…
Και οι αναμνήσεις του , απ’ τις πιο ευχάριστες μέχρι τις πιο δυσάρεστες , είναι σαν να έρχονται και να με αγκαλιάζουν , είναι σαν νανούρισμα…
Είναι το δωμάτιο της αποτοξίνωσης και τις υπνοθεραπείας!
Το μεγάλο δωμάτιο τώρα έχει πάρει το ρόλο που είχε αυτό παλιά!
Σε αυτό είμαι δεν είμαι καλά , βαριέμαι ή δεν βαριέμαι ότι και να συμβαίνει υπάρχει πάντα κάτι να κάνω , βρίσκω πάντα κάτι να κάνω! Είμαι σε διαρκή εγρήγορση!
Σε αυτό γράφω , διαβάζω , ακούω μουσική , ταξιδεύω , νοσταλγώ , προβληματίζομαι, ξενυχτάω και στο τέλος κοιμάμαι!
Ένα καινούργιο δωμάτιο στο οποίο κουβαλάω παλιές αναμνήσεις , αλλά είναι γεμάτο και με νέες απ’ τις οποίες πολλές φορές θέλω να ξεφύγω οπότε ξεκινάω και την υπνοθεραπεία μου!
Σκέφτομαι πως ίσως ο λόγος που καταφεύγω στο εφηβικό δωμάτιο είναι ακριβώς αυτό που αναφέρω παραπάνω!
Παγώνει ο χρόνος και η σκέψη…!Σε εκείνο οι περισσότερες αναμνήσεις μου μοιάζουν πιο αφελείς και είναι λιγότερο ανώδυνες…Σε εκείνο μπορώ να πω ότι «ξεκουράζομαι»…
Τους αγαπάω όμως και τους δυο χώρους….
Είναι σαν στο ένα δωμάτιο να συναντιέται το χθες με το σήμερα και στο άλλο δωμάτιο σαν να συναντιέται το σήμερα με το χθες!
Το δωμάτιο του Χθες και το δωμάτιο του Σήμερα…
Το "Χθες" είναι ένα καταφύγιο , δεν μπορώ να το αμφισβητήσω , ούτε να το ξεχάσω , ούτε να το σβήσω. Αλλωστε το αγαπάω και το έχω ανάγκη...
Το "Σήμερα" όμως, μου δίνει την επιλογή να ζω, σκεπτόμενή και το χθες , και το τώρα και το αύριο…
Στο ένα «γεννήθηκα» και στο άλλο «εξελίσσομαι»…
Καλό απόγευμα!
7 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΣκέψεις...Από Καρδιάς...Και Άλλα...