Έψαξα μέσα στην άμμο στην άμμο της ερήμου έψαξα για σένα …. Στόλισα τα κλαριά του κόσμου με αμφιβολίες . Το χρώμα τους παράλλασα στα σημάδια του ουρανού και της θάλασσας. Ενταγμένα στη συμφωνία της διαφωνίας τους. Κι άναψα φωτιές πάνω στα μάτια της ανθρωπότητας που ζέσταναν την καρδιά και το μυαλό. Με πόθο πάθος και αντίθεση, με τη γνώση και την ανάγκη Αντίθεση και λύση. Τα πράσινα φύλα των φυτών κοκκινίζουν σαν ωριμάσουν οι ώρες τους. Ξανάβουν τις μελωδίες των αέρηδων δεμένες σε σάλπιγγες. Το μυστικό κριμένο βαθιά στην άμμο γιατί στην άμμο; Επώαση της μετάλλαξης νηστικού και χορτάτου Ντυμένος την ευτυχία έκρυψα στην πίκρα τη θάλασσα των ονείρων χαμένων στα κύματα των εποχών που άλλαζαν τη γλώσσα την έκφραση. Τα μάτια μας ίδια η καρδιά μας αυτή ένα καμίνι κόκκινου σίδερου που πλάθει την ιστορία θέλουμε δε το θέλουμε. Σα σταματήσει αυτός ο πόλεμος θα έρθει άλλος ποιο μεγάλος στην αταξική μας σύναξη.
4/6/2016 |
Αλλαγές νότες ρομαντικές ποίηση Πεζό Ποιημα ποίημα Ποίημα Σκέψεις Τραγούδι