Στα βράχια η θάλασσα ακουμπά Στα όρη το γαλάζιο. Τρέχει νερό στη κρήνη μας. Τρέχει λαλιά πανώρια στου ουρανού το πέταγμα κελάηδημα μικρού πουλιού ασημοστολισμένου. Κι ο άνθρωπος Στα καμένα βήματα στις νερολακκούβες. Ντυμένος το ανάρμοστο του λόγου. Ασυμβίβαστο πρέπον άχαρο. Στριμμένο στο σουραύλι του χρόνου. Ζυγισμένο άχρωμο λιάζει την αποδοχή. Πραμάτεια σπάνια αετός δίχως σκοινί. Ανεμογυρισμένες ηλιαχτίδες. |
Αλλαγές νότες ρομαντικές ποίηση Πεζό Ποιημα ποίημα Ποίημα Σκέψεις Τραγούδι