Είναι αλήθεια πως ο καθένας μας ζει τα δικά του Χριστούγεννα και τις δικές του χρονιάρες μέρες, ανάλογα με το τι σημαίνουν γι΄αυτόν, τι είδους βιώματα κουβαλά εντός του για τις μέρες αυτές και τι πρακτικά μπορεί να κάνει. Υπάρχουν άτομα που τους πιάνει τρόμος και μόνο στη σκέψη πως πλησιάζουν Χριστούγεννα, άλλοι κατακλύζονται από μια απέραντη μοναξιά, άλλοι δεν έχουν ούτε κερί ν΄ανάψουν για να φωτίσουν λίγο το μαύρο που τους περιβάλει, άλλοι βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου, μην ξέροντας τι θα τους ξημερώσει, άλλοι πετούν στα σύννεφα και άλλοι νοσταλγούν και ονειρεύονται Χριστούγεννα απλά για όλους, με μυρουδιές βασιλόπιτας σπιτικής και όχι πλαστικής με φλουρί ψεύτικο…

Η επίπλαστη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, που αρχίζει σχεδόν από τα μέσα του Οκτώβρη, με κάθε λογής ακαλαίσθητες κινεζιές, έχει ως αποτέλεσμα, όταν φθάνουμε πλέον στα Χριστούγεννα, αισθήσεις και ψυχή να έχουν κορεσθεί και εξουθενωθεί σε βαθμό που να μη νιώθουν πλέον τη διαφορά…

Αυτή η συνεχής έκθεση -από τις διαφημίσεις, τα φώτα και τα Μ.Μ.Ε- στα Χριστούγεννα μιας εικονικής και απρόσιτης, για τους περισσότερους, γκλαμουριάς- έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη σκληρή πραγματικότητα που μας περιβάλει. Άστεγοι, πεινασμένα και άρρωστα παιδιά, εκατομμύρια πρόσφυγες μέσα στη λάσπη και το κρύο, πόλεμοι, βόμβες από τον ουρανό αντί δώρων του Άη Βασίλη…

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, με κατακλύζουν πολλά και έντονα συναισθήματα με πιο χαρακτηριστικό αυτό της χαρμολύπης. Για μένα, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μπουκέτο από μνήμες, εικόνες, μουσικές και μυρουδιές σπιτικές που πασχίζω να ζωντανέψω εντός μου, καθώς αυτό που βλέπω γύρω μου φαντάζει τόσο απόμακρο, ψεύτικο και «λίγο», μια διεκπεραίωση με κύριο χαρακτηριστικό μια άσκηση καταναλωτισμού, άσχημης κούρασης και στείρας επανάληψης…

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, λοιπόν, μου αρέσει να απομονώνομαι σχεδόν κάθε μέρα για λίγες ώρες στο γραφείο μου, να ξανασμίγω με τα παλιά βιβλία αγαπημένων μου συγγραφέων των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων -και όχι μόνο-, να βάζω να ακούγονται παραδοσιακά κάλαντα και μουσικές των ημερών αυτών και να ταξιδεύω νοερά προς τα δικά μου Χριστούγεννα, αυτά των ονείρων και των παιδικών μου χρόνων που μπορεί να υστερούσαν μεν κατά πολύ σε ποσότητα, σε σχέση με τα σημερινά, πλημμύριζαν, όμως, από ομορφιά, αγάπη, εγγύτητα, συνύπαρξη, απλότητα, αθωότητα, γλυκιά θαλπωρή, προσμονή και όνειρα…

Αλέξανδρε Παπαδιαμάντη, Ν. Λαπαθιώτη, Π. Δέλτα, Γ. Αθάνα, Α. Νιρβάνα, Γ. Καρκαβίτσα, Κ. Κρυστάλλη, Γ. Βιζυηνέ, Σ. Λάγκερλεφ και τόσοι άλλοι, πόσο γλυκά με ταξιδέψατε σε ταξίδια που ευτυχώς ακόμα διαρκούν μέσα μου! Σας ευγνωμονώ από καρδιάς για την ευλογία αυτή και σας υπόσχομαι πως, κάθε χρόνο και για όσο μπορώ, θα κάνουμε μαζί Χριστούγεννα, κάπου εκεί μεταξύ φαντασίας και ονείρου, έχοντας συνάμα το  βλέμμα στραμμένο προς τα εκεί που πολλοί από εμάς συχνά λησμονούν πως υπάρχουν πονεμένες ψυχές…

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ με ΥΓΕΙΑ!!!