Αγάπη.

Τη ζεις και την καταλαβαίνεις αργά.

Όταν πίνεις ένα κρασί σε μοναχική στιγμή.

Αργά βασανιστικά και χαλαρά

το οινόπνευμα γεμίζει το αίμα τη σκέψη τα αισθήματα.  

Πόσο διαφορετική είναι η μοναδική;

Μοναδική για σένα.

Μοναδική αυτή τη στιγμή.

Αγάπη, δηλαδή αισθάνεσαι απέραντα αποδεκτός

φιλικός απέραντα χαρούμενος

και  μελαγχολικός μοναδικά,

στα όρια του υπάρχοντος κόσμου.

Αισθήματα που η ποιότητα τους μεταβάλλεται στον ιστορικό χρόνο.

Αλλιώς την αισθανόταν η Πηνελόπη αλλιώς ο άστεγος,

χωρίς κρασί.

Μα

Στου πρόσφυγα το τσαντίρι το φως που αργοσβήνει

αφίνει να φανεί η προσμονή.