Κάθομαι δίπλα στο τζάκι να ζεσταθω λιγο...η φωτιά τρεμοπαίζει και μου μιλά...που και που πετάει σπίθες προς το μέρος μου...το σκάσιμο τους λέξεις...κρατω το ποτηρι με το ουισκυ...απανταω με το κροταλισμα του παγου στον κρυσταλλο του ποτηριου...προποση σε αναμνησεις που ανασταινει το τρεμαμενο φως που καιει τα ξυλα...

Ο πονος τους γινεται φως...ο θανατος τους ζεστη...πλησιαζω το χερι να χαιδεψω το φωτεινο θαυμα...καιγομαι...απομακρυνομαι πολυ. .κρυωνω...

Κραταω αποσταση διακριτικα...ζεσταινομαι ομορφα...απολαμβανω...

Ω φλογα σιωπηλε νυχτερινε μου φιλε...αν με αγκαλιασεις θα καω...οπως καθετι που ακουμπας...αν φυγεις θα παγωσω...

Μιλα μου...σ ακουω...εχω κλεισει τα ματια και σε νοιωθω...

Θα αποκοιμηθω διπλα σου...μεχρι το πρωι να δω τα ανθρακι υπολειμματα της παρουσιας σου...