Βαρέθηκα να μασκαρευομαι...

κουραστηκα να ντυνομαι...

Το μασκαριλικι ξεκινησα απο μικρος...σαν μια αθωα αμυνα...

μεγαλωνοντας ομως διαπιστωσα την ικανοτητα μου να υποδυομαι χαρακτηρες...να αλλαζω διαθεσεις επιτηδευμενα...

τρομακτικο ε?

Μπα,δεν ειναι διαθεση για κρυφτο...απλα για να μη βαριεμαι...

Το να εχεις ενα χαρακτηρα ειναι σα να φορας το ιδιο ρουχο καθε μερα...

Ο εγκεφαλος εχει τρομακτικα απειρες συναψεις...

Αν καποιος ανοιξει την πορτα τους...μπορει να χασει το μυαλο του...να ξεχασει ποιος ειναι στ αληθεια...

Φροντισα για αυτο.Εχω ενα νημα κατι σαν το μιτο της Αριαδνης ενα πραγμα...

Για να μπορεσω να γυρισω πισω αν χρειαστει...

Με τρομαζει πλεον ο εαυτος μου...

Αλλα προσπαθω να τον καταλαβω.

Αλλωστε ειναι απλα ενας ανθρωπος με αμαρτιες...

Κι ισως εχει καποια συναισθηματα καπου βαθεια...αληθινα,οχι στολιδια στα 'αποκριατικα' που φορα καθε τοσο....

ασχετο,αλλα καποιος απο τους εαυτους μου απολαμβανει να ακουει το παρακατω τραγουδι ενω γραφω αυτο το κειμενο...