Τ’όνομα μου είναι σιωπή.

Οι άνθρωποι μ’έχουν παρεξηγήσει. Νομίζουν ότι δεν έχω φωνή. Αλλά κάνουν λάθος. Γιατί εγώ μιλάω με τα μάτια.

Κι όταν μιλούν τα μάτια, κάνουν τόσο θόρυβο όσο θα έκαναν όλα τα λόγια του κόσμου μαζί…

………………………………………………………………

Τ’όνομα μου είναι ψευδαίσθηση.

Παίρνω τη μορφή απ’ότι επιθυμείς. Γίνομαι το όνειρο που βλέπεις κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια.

Μα στο τέλος, δεν είμαι τίποτα παραπάνω από στάχτη…

………………………………………………………………

Τ’όνομα μου είναι φόβος.

Είμαι το είδωλο που βλέπεις στον καθρέπτη, είμαι ο άλλος σου εαυτός.

……………………………………………………………

Τ’όνομα μου είναι εσύ…

...............................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας