Κάποιο μεσημέρι ανεβαίνω ορόφους μέσα σ ενα ετοιμόρροπο ασανσερ...

σκέφτομαι εκεινη τη στιγμη φευγαλεα...αν κοβοντουσαν τα σχοινια...την αισθηση των ''g''της βαρυτητας(ενος g για την ακριβεια)να μοθ κοβουν την ανασα και να πεθαινω ασχημα...

Μετα το μυαλο μου πηγε στο ποιος αραγε να ειναι ο τροπος που εχει επιλεξει το πεπρωμενο να με θανατωσει?

Πως θα φτασω στο σιγουρο θανατο μου?

Θα ειναι βιαιος?Μετα απο πτωση?Θα νοιωσω εντονο τρομο και την αισθηση πως για λιγο δεν πιστευω τι κακο μου συνεβη λιγο πριν σβησω?

Θα πεθανω απο δυσπνοια?Ασφυξια?

Αεροπορικο δυστηχημα?Ναυαγιο?Μεθη?Ξυλοδαρμος?

Η θα σβησω μονος σε καποιο νοσοκομειο με πολλα παυσιπονα και ομορφες του παρελθοντος αναμνησεις?

Αμεσως μετα σκεφτηκα ποσο απιστευτο ειναι που το πνευμα μου ειναι παγιδευμενο σε αυτο το σωμα εδω και τωρα...

την ειχα την απορια απο μικρος...ελεγα πως εγω ειμαι μεσα σε ενα σωμα και ζω...

απιστευτο...εγω...νοιωθω τα παντα..σκεφτομαι...εχω επιγνωση...εγω...

εγω καποια στιγμη θα παψω...η θα συνεχισει αυτη μου ησ κεψη να υπαρχει απλα οχι σε αυτο το σωμα?

Θα θυμαμαι το θανατο μου η θα τον ξεχασω οπως δεν θυμαμαι τη γεννηση μου?

Θα ξαναυπαρξω παλι εδω?

Σε αυτο τον κοσμο?

Θα ξαναδω το φως του ηλιου?Θα περπατησω στο κεντρο της πολης?Θα μυρισω καυσαεριο θα ακουσω κορναρισματα αυτοκινητων,ηχους λεωφορειων και ταξι?

Θα ξαναπαω σχολειο?Θα νοιω την αγωνια της πρωτης μερας εκει?

Την εξαψη του πρωτου φιλιου,θα ξαναφαω σουβλακι με γυρο και κρεμμυδι,θα ξανακανω ερωτα?

θα παω βολτα στη θαλασσα ξανα,θα νοιωσω το νερο να φτανει στο λαιμο μου και την αναγκη αν επιπλευσω?

Θα ξαναπερπαστησω σε παραλιες πετωνατς βοτσαλα στην ηρεμη απογευματινη επιφανεια της θαλασσας,ως το ηιλοβασιλεμμα?

Θα ξαναανοιξω αυτη εδω τη σελιδα να γραψω τη γευση της δαγκωνιας της ζωης?

Θα ειναι ο θανατος μου μια αναγεννηση η ενα οριστικο ταξιδι στην ανυπαρξια?\

Μακαρι Θεε μου να μου παρεις πρωτα το μυαλο μετα την καρδια και τελος εμενα...

και να με πας σε ενα μερος μαγικο...με μια παραλια και μια κιθαρα...εκει...