...ακολουθεί ανάρρωση...υπάρχει πληγή κι ας εξαιρέθηκε κάτι τοξικό,που θα πλήγιαζε ακόμη περισσότερο με την παραμονη του στο σώμα...

Ψαλιδιές,μαχαιριές,θερμικοκαυτηριάσεις εσωτερικές...σκόρπιες αναμνήσεις που όταν φουντώνουν ζεματούν...

Πυρετός.Ιδρωτας.Πονος.

Μερα με τη μέρα τα συμπτωματα υποχωρουν.

Θρέφει το τραυμα.

Επίσκεψη στο θάλαμο του χειρουργημένου.

Σηκώνεται απο το κρεβατι.

Τα ραμματα τραβουν.

Κανει μικρες βολτες.

Οι επωδυνες κρισεις εχουν μειωθει.

Οι ωρες διαύγειας και καθαρότητας της καρδιας και του μυαλου εχουν αυξηθει.

Μερα με τη μερα και καλυτερα.

Θέλει χρόνο,μη βιαζεσαι.

Θα κλεισει που θα παει.

Η πορεια αναρρωσης ειναι ομαλη.

Συνιστάται αποφυγη ερεθισματων που θα επιδεινωσουν την κατασταση.

Ιδανικη θα ήταν η αλλαγη περιβαλλοντος...9 μήνες και 23 μέρες ακομη...

Για την ωρα δεν γινεται αυτο...καταλαβαινεις...

Κυριαρχει η φοβια πως κατι θα συμβει,κατι θα μαθει κατι θα ακουσει και θα τον κανει να κυλησει...

Παντως σηαμντικη η παρατηρηση πως οταν απομακρυνεται απο το ιδρυμα,ολα χρωματιζονται με πιο φωτεινα χρωματα.

Δεν ειναι πως ξεχναει.Απλα βλεπει πιο αισιοδοξα.

Οσο απομακρυνεται απο την ημερα της επεμβασης τοσο καλυτερα αντιλαμβανεται τους λογους που επρεπε να παρει αυτη την αποφαση να χειρουργηθει.

Ηταν καρκινος κακοηθεστατος.Νεκρωνε εσωτερικα τα παντα.

Παγωνε την καρδια.Φιμωνε την ανασα της ψυχης.

Την παγιδευε σε ενα εσωτερικο κοσμο υποδουλωσης κατωτερων ενστικτων.

Φαυλος κυκλος η ικανοποιηση τους.Ο καρκινος θρεφοταν.Αφηνε λιγο το κορμι να ανασανει και μετα επεστρεφε πιο ασφυκτικος.

Τι κριμα απο την αλλη.Ενα κυτταρο καποιου ανθρωπου συναντα καποιο αλλο ενος αλλου.

Ενωνονται με την πρωτη επαφη με τα ματια,με το αγγιγμα,με το φιλι η τον ερωτα...

Και ειτε που θα οδηγησουν σε μια ομορφη ενωση και θα πολλαπλασιαστουν γεμιζοντας χαρα και αρωματα τον τοπο,κανοντας ευτυχισμενους τους ανθωρπους που αφησαν να ενωθουν τα κυτταρα τους,ειτε που θα οδηγησουν σε ενα καρκινωμα...

Ενα καοηθεστατο μορφωμα που τρωει τα σπλαχνα απο μεσα.

Τσακιζει καρδια και ανασα.Ροκανιζει κοκκαλα,κουραζει και οδηγει σε αργο θανατο.

Θελει χειρουργειο οσο ισχυρη κι αν ηταν η ενωση.

Νοιωθεις ελαφρυς την πρωτη μερα με ενα οχι και τοσο βαρυ πονο,διαχειρισιμο...

Οταν περνανε οι μερες  ομως και διαπιστωνεις πως δεν θα ξαναδεις τον ανθρωπο με τον οποιο εγινε η εστω ατυχης ενωση κυτταρων,αποκτας πενθος.

Νοιωθεις την ελαφροτητα του ειναι σου αβασταχτη.Νοιωθεις το κενο.Φουντωνουν τα συμπτωματα.

Αλλα ξερεις θα περασει ολο αυτο.

Ξερεις ο οργανισμος σου θα γεννησει υγιη κυτταρα στη θεση των παλαιων.

Ξερεις θα δυναμωσεις.

Θα γινεις ξανα ο εαυτος σου.

Καλη αναρρωση.