Κλάψανε τα δάκρυα.

Φούσκωσαν τα άσπρα πανιά. (Θησέας)

Ρίξανε νεροποντές

να ποτίσουν το λαμπρό Μάη.

Ανθίζουν τα χαμόγελα το πείσμα οι φωνές, 

Τα φώτα γεμίζουν τις πλατείες,

Σταματούν οι μηχανές μια άλλη φασαρία επικρατεί.

Σε κάθε πόρτα φάμπρικας στέκουν εργάτες αχάραγα για την απεργία.

Πρώτη του Μάη είναι Απεργία ….Γράφει το χαρτί κολλημένο στον τοίχο.

Κι έρχεται από πολύ μακριά αυτή η κραυγή.

Είναι το ουρλιαχτό της Μάνας από το Μάη του 1936

Είναι ο θόρυβος της μάχης του Μαραθώνα, οι πατημασιές των δούλων του Σπάρτακου, οι Ζηλωτές της Θεσσαλονίκης, οι γάλοι κομμουνάροι.

Τα φαντάσματα που δεν ησυχάζουν στοιχειώνουν τη σκέψη, τα βήματα δεν κάνουν πίσω.

Παρέα με την ανάγκη να καταργήσουμε  την αισχρή απρέπεια της πείνας. την εκμετάλλευση.

Φωνές φωνάζουν όχι στον πόλεμο τους.

Κλάψανε τα δάκρυα

Φούσκωσαν τα άσπρα πανιά. 

Ρίξανε νεροποντές

να ποτίσουν το λαμπρό Μάη.

Κι έχουν πλατύνει τα σύνορα του κόσμου τούτου τόσο που χωρά μέσα στη χούφτα μας.

Και μάθαμε να κουμαντάρουμε τούτον το κόσμο σύμφωνα με τις ανάγκες μας, έτσι που τίποτε να μη πηγαίνει χαμένο τίποτε να μη περισσεύει.

Μια μέρα το χρόνο είπαν θα δείχνουμε πως έχουμε συνείδηση του παγκόσμιου χαρακτήρα της τάξης μας του αγώνα μας του αντίπαλου μας.

Να μη λείψει κανείς.

23/4/2017