Λιγο η διεισδυτικη ως το κοκκαλο ψυχρα των τελευταιων ημερων,λιγο η ταχεια ακρα αντιθεση της ανοιξιατικης θερμης απο προχθες λιγο το αρωμα ανοιξης...

Δεν ηθελε και πολυ να οικοδομηθει μεσα μου μια γευση του πως θα νοιωσω στο πετσι μου τον καυσωνα του Καλοκαιριου αλλα και το ψυχρο χαδι του χειμωνα...

Ενα χαδι αποφυλακισης επισης...

Που θα αφησω πισω μου επιτελους αυτο το ιδρυμα...και μαζι του,ανθρωπους που δεν επιθυμω να δω ποτε ξανα στη ζωη μου ουτε κατα συμπτωση...