Με βραχνιασμενη πρωινη φωνη μετα απο ξενυχτι στη δουλεια

Το ριχνω στο τραγουδι

Βραχνιασμενοι αυτοσχεδιασμου σε μουσικη και στιχο

Ποτε δεν σταματησα να τραγουδω τα πρωινα

Οσο κι αν οι συνθηκες ηταν τετοιες που θα μπορουσαν να με κανουν να ξεχασω να παρω μια ανασα που θα γινει ηχος

"Ποτε μη σταματησεις να τραγουδας" ηταν η υποσχεση που εδωσα στον εαυτο μου πριν 14 χρονια και την εχω ακομη κρατησει...

Η φωνη μου εχει περασει κακουχιες κι εχει ακομη επιβιωσει.

Κουβαλαει κι αυτη στις πλατες της καποιο τραυμα που εγινε στην αρχη απο κακη τεχνικη...

Αλλα το κουβαλα μια χαρα στις πλατες της...

Το θυμαται μονο οταν κουραζεται,με λιγο πονο και βραχναδα...και χανει τη συνηθη ευελιξια της...

Ομως με.αργα και σταθερα βηματα...στη γλαστρα του λαιμου μου...εκτος απο τα αγκαθια...σιγα σιγα ανθιζει μια ανοιξιατικη αμυγδαλια...

Νερο της το δακρυ της ψυχης και ηλιος της το χαμογελο μου. .

Καλημερα...